Indonesie!!

We zullen later nog vaak terugdenken aan onze mooie herinneringen aan Indonesie. Niet alleen vanwege het prachtige koraal op de Gili’s, de stoom uit de Bromo vulkaan of de Orang Oetan’s in het regenwoud, maar des te meer door het weerzien met family & friends.

Bali

Na bijna twee jaar stonden we met onze backpacks weer op het vliegveld in Denpasar in de rij voor een visa check voor dit keer twee maanden. De rij leek dit keer echter ook twee keer zo lang en dit met name door de deelname van bijna drie keer zoveel Nederlanders als eerst.
Kuta was druk! Heel druk! De brommers, dronken Ozzies en surfplanken zoefden langs ons heen. De prijzen waren in vergelijking met twee jaar terug enorm omhoog geschoten en de beschikbaarheid was nihil. Oftewel, we waren sinds tijden weer in een Aziatisch hoogseizoen belandt.
Omdat vrienden van ons in Ubud verbleven, zijn we zelf ook al snel deel gaan uitmaken van de Balinese verkeerschaos. Iets waar Nick overigens juist wel van genoot. Lekker als action figure door de menigte, corrupte politie agenten ontwijkend. Joyce en Pascal verbleven iets anders dan wij. De oprijlaan naar de mooie receptie van het Maya Ubud resort, was alleen al langer dan de gehele straat van ons hotel in Kuta. Omdat we zelfs na het heerlijke buffet, dat we overigens cadeau hadden gekregen!!, nog zoveel bij te praten hadden, de banken in hun suite zachter waren dan ons eigen bedje en het nog best een stukje in het donker rijden was, zijn we gezellig blijven slapen. Stiekem!! Een andere goede Balinese avond hebben we op z’n Empels beleefd. Rick, Laurie, Mirco en Elise lieten ons weer even van de gezelligheid thuis proeven.

Gili Air

Met de spanning in de voeten en een klein spandoek in de hand stonden we onze family op te wachten op het vliegveld van Denpasar. Arno, Jose en Gigi hadden ongeveer 20 uur in de wolken gezeten voordat wij dit figuurlijke gevoel door onze aderen voelden knallen! Wat we nog niet wisten, was dat we de daarop volgende 4 weken eens lekker in de watten zouden worden gelegd. Airco, warm water, zwembaden en westers voedsel waren weer aan de orde van de dag. Waar we zelf budgettechnisch een oncomfortabele ‘slowboat’ zouden hebben gekozen, werden we nu door een 800 pk racemonster van Bali naar de Gili eilanden toe gevaren... gevlogen moet ik eigenlijk zeggen. Een vette aanrader!
De Gili’s waren prachtig. Het weer was er altijd goed en de zee kwam recht uit de brochures van een plaatselijk reisbureau gesijpeld. Gili Air was rustig en de mensen waren er super vriendelijk. Een ideale mix voor een uiterst relaxte vakantie. Gigi heeft deze dagen even af moeten zien, aangezien er geen mogelijkheid tot shoppen was. Toch zijn we best druk geweest met het verkennen van de onderwaterwereld. Qua koraal blijken er mooiere plekken op aarde te zijn, maar dit hadden wij in ieder geval nog nooit gezien! Felkleurige vissen, kronkelende zeeslangen, zwevende schildpadden en onze eerste haai! Niet groter dan 1,5 meter, maar toch... De dagen sloten we telkens af op het strand voor onze bungalows met een laatste drankje. De afsluitende week hebben we nog met z’n allen Bali rond gecrosst. Een mooie wrakduik gemaakt in het Noord-Oosten van het eiland en prosurfers hun ding zien doen in het Zuid-Westen. Wat zijn het toch heerlijke dagen geweest! De tranen sprongen natuurlijk weer in onze ogen toen we alweer voor een jaar afscheid moesten nemen.

Yogyakarta

Na onze heerlijke nasi campur uit bananenbladeren op de ferry, stapten we weer in de bus om onze weg op Java te vervolgen. Onze komst bleef niet onopgemerkt. Vrolijke muzikanten jumpten met hun gitaar en trommel de bus in om ons vanuit het donkere gangpad ritmisch welkom te heten op hun eiland. Zoals mannen in Nederland voetballen, in India cricket spelen en in Australie surfen, zo lijken de Indonesische kerels verzot op muziek maken. Heerlijk!
Yogyakarta was de bestemming waar we onze vrienden Robbert en Michelle na hun lange vlucht van het vliegveld zouden oppikken om vervolgens een paar dagen gezellig samen te gaan budget backpacken. Om hun energielevel direct weer op peil te krijgen, zijn we eerst bij Superman (het favo restaurantje van Arno en Jose van 25 jaar geleden toen zij zelf op reis waren..) Gado Gado gaan eten. Daarna wat pilsjes, nachtrust en in de ochtend een ijskoude douche om fris te blijven tijdens het cultuursnuiven.... Even wat tips:
1. Het Kraton: dit stekkie van de sultan heeft meer weg van een stoffig museum dan van een mooi paleis. Niks aan dus.. Als je toch wilt gaan kijken, en ook nog eens iets wilt om over te lachen, draag dan als man iets mouwloos en je krijgt het vriendelijke, doch dringende verzoek om voor 50 cent afgedankte locale bedrijfskleding te huren.
2. Bird Market: deze is verhuist. De weg door een pitoresk huizendolhof naar de nieuwe locatie is mooi, maar neem voor het laatste stukje toch maar de authentieke Becuk (fietstaxi). Is best nog wel een eindje.
3. Prambanan: is het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesie. Deze mini Ankor Wat is goed te bereiken met het openbaar vervoer. Tja, en verder... het is een stukje cultuur, that’s it.
4. Borobudur: dit Boedhistische heiligdom is vanaf Yogya met de bus in ongeveer 1,5 uur te bereiken. Het treintje op het park leek gratis voor Nederlanders, maar het kan ook goed zijn dat dit niet zo is ;) Het uitzicht was super, de lol die je er kunt beleven om goede foto’s te nemen nog beter!!

Bromo

Tegen beter weten in, vervolgden we onze weg op de backpackstijl met de local trein richting Bromo. Geen georganiseerde tour, maar gewoon op eigen houtje naar de top. Een goede keus, want met pijn in onze longen stonden we als enige Westerlingen naar de mond van de vulkaan te kijken. Ik weet niet of het aan onze verslechterde conditie lag, maar de zwavellucht zorgde voor een sterk astmatische ervaring. Halverwege de berghelling hebben we met de shawls voor onze neus een broodnodige pauze moeten inlassen.
Het landschap om de Bromo vulkaan heen, gaf ons direct bij aankomst al het wauw!-effect. Een grote vallei met daarin meerdere vulkanen waarvan alleen de Bromo nog actief is. De volgende ochtend was het de bedoeling om met z’n vieren de eerste straaltjes zon over dit prachtige landschap te aanschouwen. Helaas hadden dezelfde Aziatische bacterien die ons in het begin van de reis hebben dwars gezeten, nu ook Robbert en Michelle te pakken. Met z’n tweetjes zijn we dus om 03.00 uur ‘s nachts te voet vertrokken richting uitzichtpunt. Na ongeveer een uur lopen bevonden we ons op een steile helling met niet meer dan 30cm ruimte om onze voeten neer te zetten. Daarbij waren we onze gehele nachtelijke tocht alleen geweest en liepen we al een tijdje in het bergbos te dwalen.... shit, verdwaald. Toch zaten we inmiddels vrij hoog op de berg, maar geen enkel teken van menselijk leven. Midden tussen de bosjes en bomen hebben we maar besloten om op een bewuste plek te blijven zitten. Met een bange Nathalie in mijn armen, kan ik vertellen dat we toch nog getuigen waren van een mooie zonsopkomst.
De weg terug naar het hostel was een stuk gemakkelijker in het licht en een inmiddels opgevrolijkte Nath kon haar geluk niet op toen we het bergbos in het zonlicht zagen stralen: prachtige massa’s van witte bloemetjes, omgevallen stammen en vrolijke kleuren. Het was een sprookjesbos!!!

Bukit Lawang

Na de Bromo was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van onze humoristische backpack maatjes. Op naar het vliegveld van Surabaya om aan een 3 daagse buszit richting Sumatra te ontkomen. Om toch nog wat geld uit te sparen, hadden we besloten op het vliegveld te slapen. Geld hebben we uitgespaard... tijd ook, maar wat waren we uitgeput toen we uiteindelijk na onze vlucht, een bus en Becuk van Medan naar Bukit Lawang in de jungle arriveerden.
Na een frisse duik in de rivier (de riante douche van onze homestay, Rainforest Guesthouse) en een tukje op een matras met een klamboe waren we ready voor de trekking in het tropisch regenwoud. Bukit Lawang is een klein dorpje aan de bank van de heldere Bahorok rivier in het Noorden van Sumatra. De grote toeristentrekker hier: de Orang Oetans! Het grootste dier dat in de bomen leeft. De meest aan de mens verwante diersoort. Orang Oetans zijn een bedreigde diersoort en komen alleen nog maar op Borneo en Sumatra voor. De kans om deze gigantische, rood-oranje mensapen in hun natuurlijke omgeving te mogen aanschouwen konden we niet aan ons voorbij laten gaan en dus gingen we met een pientere gids, michelin kok en wilde verhalen over Orang Oetan Mina, die een paar dagen ervoor nog toeristen had aangevallen, op pad. De Punky Monkey’s, Makaak aapjes, reusachtige mieren, schildpadden, slangen, duizendpoten, monitor lizards en vliegende hagedissen vlogen ons zowel letterlijk als figuurlijk om de oren, maar de grootste bewoners van de jungle hielden zich goed schuil. Uiteindelijk kwamen we oog in oog met de reden dat we zo aan het zwoegen waren geweest. Echt prachtig!! Ze bewegen zo menselijk en ze kijken je ook zo indringend aan. Ons hartje ging hier toch wel wat sneller van kloppen, vooral toen de gevreesde Mina met haar baby door de bomen op ons af kwam stuiven. Ik had het, net als onze kok, al op een rennen gezet, maar Nick was dapper blijven staan met de gids. Eenmaal terug zag ik hoe de gids Mina fruit gaf, haar liet zien dat het zakje leeg was en hoe daarna ook Nick van Mina wegrende. Wat een avontuur!! De overnachting midden in de natuur en tube-tocht in vrachtwagenbanden terug naar Bukit Lawang maakten dit tot een onvergetelijke ervaring!

Danau Toba

Oftewel Lake Toba, was onze laatste bestemming in dit grote land. Veel hebben we hier niet gezien of gedaan, maar dat hoefde ook niet. De heersende levenswijze van de locals op het eiland van dit meer was ‘laid back’. Relaxt en geniet van alles wat je doet en ziet. De originele Batak huizen, met puntige uiteindes aan weerszijden van het dak, brachten een apart sfeertje aan deze omgeving. Aardige locals wilden graag een praatje met ons maken. Zij waren voor ons dan ook de grootste reden waarom wij Lake Toba zo heerlijk vonden!

“Bijna naar Australie”, dat is de gedachten waarmee we nu leven. Toch blikken we terug op een heerlijke tijd in Indonesie. De locals waren niet overal even vriendelijk, maar het merendeel was behulpzaam en vrolijk. De hoeveelheid en verscheidenheid aan natuur dat Indonesie te bieden heeft vind je nergens in Azie!!
Nu zitten we in Kuala Lumpur, waar we vanmiddag toevallig een paar bekende Bosschenaren hebben ontmoet (wat is de wereld klein). We zijn druk bezig met de vervanging van onze kapotte Ipod, wat we niet zomaar voor elkaar krijgen. Alsof ze het wisten, hebben we gelukkig van onze redders in nood, Robbert en Michelle, een nieuwe Ipod shuffle gekregen... wat een mazzelaars zijn we toch! We vliegen pas over 5 dagen naar Melbourne, dus hebben we zonet besloten dat we morgen toch nog even een busje richting Singapore pakken. Zodra we in Australie aankomen, zullen we daar nog wel een klein verslagje van uitbrengen.