Queensland!!

Zee!! Eindelijk weer aan de kust! We zijn er achter gekomen dat we echte waterratten zijn en dat de zee ons het ultieme gevoel van vrijheid geeft. Bij de grens van de Northern Territory en Queensland, gaf een groot bord ons aan dat we ons vanaf dat moment in ‘the Sunshine State’ zouden begeven. Nou, dat klinkt lekker hoor, ook al hadden we toen nog twee dagen nodig om tot aan de kust te komen. En wat een luxe: Coles en Wooly’s (grootste en goedkoopste supermarkten) zitten letterlijk op iedere hoek, we hoeven ons niet meer als ‘Crocodile Dundee’ te profileren om fatsoenlijk drinkwater te vinden en de 50 dollarcent softijsjes van de Mac oefenen in ieder stad of dorp weer hun aantrekkingskracht op ons uit. Ondanks (of misschien ‘dankzij’) al deze gemakken kunnen we nu zeggen dat de afgelopen maand ons weer absolute nieuwe hoogtepunten heeft gegeven.

Cairns

Wat een hoop winkels! Wat een hoop cafe’s en restaurants! Wat een hoop toeristen! Wat een tegenstelling met de ‘leegte’ van het Northern Territory!! Ondanks dat Cairns bekend staat als een grote stad, deed de laagbouw, bezet met een mengeling van Aziatische en Westerse geuren en kleuren, het ons meer op een multicultureel, tropisch mega dorp lijken. Een ‘man made’ lagoon, soort van city beach, tussen de boulevard en haven in, boodt tezamen met de live muziek op het groene gras eromheen direct een exotische gezelligheid.
Omdat de lichtjes van de vele winkels hier tot in de late uurtjes door brandden, zijn we in de avond ook direct rond gaan shoppen voor onze droomduiktrip. Een trip waarvoor onder andere onze creatieve budget besparende skills ons nu een extra potje hadden opgeleverd om de backpack voor een paar dagen te verruilen voor een zuurstoftank om zo de onderwaterwereld van het Great Barrier Reef te kunnen verkennen.
Een glimmende folder van een vierdaagse duiktrip, die ons ver in de Noordelijke richting van het Great Barrier Reef op zou varen, om ons vervolgens vanaf jetset Lizard Island met een ‘scenic flight’ terug te vliegen, hield ons in de ban. De prijs was veel te hoog, maar Nina de reisagente, boodt ons volgens anderen het onmogelijke en kreeg ons als ‘last minute passagiers’ voor exact ons budget op de boot!! En dat was nog niet alles. Deze lieve vrouw die direct door had dat we in onze auto zouden gaan slapen, vroeg of het ons iets leek om die avond lekker aan het mooie strand van Yorkey’s Knob te verblijven. Na slechts een paar woorden te hebben gewisseld met deze exotisch ogende dame die oorspronkelijk uit Duitsland kwam, kregen we een kamertje in haar eigen huis!! Ze had zelf ook veel gereisd, was ook veel geholpen door vreemden en had nu een beetje met ons te doen, omdat ze ons zo’n dure reis had verkocht. De volgende dag moest ze werken, maar we waren welkom, totdat we zouden vertrekken en zelfs na de trip... Ongelofelijk!! Deze ervaring zullen we ons leven niet vergeten. En die van de trip zelf trouwens ook niet....

Great Barrier Reef

Dit zou de trip van ons leven moeten worden. Er was voldaan aan alle voorwaarden: onverwachts op een luxe boot terecht gekomen voor een goede prijs en de volgende drie dagen zou het lekker zonnig op zee zijn. ‘All excited’ werden we opgehaald voor de duikshop en bracht een busje ons naar de haven. Daar stonden 11 man personeel ons op te wachten en werden we vervolgens vergezeld door 11 andere gasten. Een rondleiding door de boot gaf meteen de indruk dat ons geld erg goed besteedt was. Een zeer persoonlijke service, heerlijke loungeruimtes, zowel binnen als buiten, slaapkamer met warme douche en zelfs een restaurant waar dagelijks, en daar komt ie..., maar liefst 4 maaltijden per dag werden geserveerd. Ohhh, beter kan niet. Toen we het geluid van de startende motoren hoorden, kon de trip voor ons beginnen en werden we als enige backpackers aan boord, tussen piloten en dokters, het beroemde rif opgevaren. Onze gedachtes zaten al onder water en we stelden ons al het moois voor dat ons te wachten stond, maar de enorme krokodil die op een verdwaalde zandbank in zee ongestoord lag te zonnen hadden we absoluut niet verwacht! Haha, hopelijk komen we die tijdens het duiken niet tegen. En de trip zou meer verassingen in petto hebben. We kregen tijdens de briefing namelijk te horen dat we toevallig midden in het seizoen van de Minki Whales zaten. Een walvis van 5 tot 7 meter groot die zich slechts twee maanden per jaar laat zien op het GBR. Dat zou toch een mooie bijkomstigheid zijn, niet? Toch eerst maar even onze zinnen gezet op het rif zelf en zijn dagelijkse bewoners. De duiken waren beter dan dat we ons hadden voorgesteld. Waar we van anderen hadden gehoord dat het rif door massatoerisme is aangestast, ondervonden we zelf (waarschijnlijk mede doordat deze luxere trip veel verder dan de gebruikelijke route gaat) dat we iedere duik weer werden omgeven door schitterend hard- en zacht koraal dat nog vol in het leven stond.
Een onder fanatieke duikers beruchte duikspot, ‘Cod Hole’, liet ons in een soort onderwater vallei oog in oog komen te staan met deze gigantische ‘Patato Cod’s’ die blijkbaar sterker zijn dan een doorsnee haai en deze zo nu en dan zelfs als prooi beschouwen. Ze lijken zo sloom en ongeinteresseerd, maar als het moet kunnen ze een enorme snelheid bereiken, waarbij hun staart zelfs een knal geluid onder water produceerd. Verder hebben we vele tropische vissoorten, grote schildpadden, kleurrijke slangen en indrukwekkende haaien gezien in dit koude water. Zelfs een 5mm wetsuit was voor Nathje niet genoeg, maar gelukkig kreeg ze van de crew een extra ‘shark skin’ voor onder haar suit. Bij een bepaalde duik besloten we samen dat we deze duikspot met z’n tweetjes zouden verkennen. Ruim als eerste stonden we klaar om het water in te springen en na wat anti-condens in onze brillen te spuiten, deden we dat dan ook. Eenmaal als enigen beneden, werden we omsingeld door twee haaien die we nog nooit van deze afmeting hadden gezien. Zo heel groot waren ze ook weer niet, ongeveer 2 meter, maar toch keken we elkaar even met grote ogen aan. Gelukkig bleven ze de gehele duik op een veilige afstand en konden we alweer genieten van allerlei soorten vissen op een prachtig koraal dat ditmaal als een vuurtoren richting wateroppervlak was gevormd. Na de duik werden we verleid door de geuren uit de keuken en kregen we diezelfde avond weer een stukje kunst op ons bord geserveerd. Niet dat we dat belangrijk vinden, maar het ging er goed in hoor! Ook de nachtduik van die dag liet ons jagende haaien, grote barracuda’s en zwemmende murene’s zien.
De volgende dag werden we verrast door, jawel, de Minki Whales. Met z’n vijfen zwommen ze om onze boot heen en de kapitein vertelde ons dat ze erg nieuwsgierig zijn en daarom nog wel even zouden blijven hangen. Echter zijn deze beesten makkelijk bang te maken, waarbij zelfs de bubbeltjes van je mondstuk ze af kunnen schrikken. Om ze zo lang mogelijk te kunnen bewonderen zijn we er met snorkelspullen ingesprongen en zagen we onder water hoe ze steeds meer vertrouwd met ons raakten en daardoor tot op 2 meter afstand langs ons af en onder ons door zwommen. WAUW! Eentje had zelfs een kleintje naast zich zwemmen, die niet van haar zijde week. Zelfs de crew aan boord sprongen om beurten het water in om deze kans niet door hun vingers te laten glippen. Diezelfde avond zouden we in de baai van Lizard Island komen te liggen, waar de volgende dag een 8 persoons vliegtuigje, na een rondleiding over dit prachtige miljonairs eiland, ons weer via de kustlijn terug naar Cairns zou brengen. Met wat gevoelige duik oren en een aanvullende 10 duiken in ons logboek was dit de perfect afsluiting voor een trip die als hoogtepunt ons persoonlijke geschiedenisboek in zal gaan!

Cape Tribulation

De hoofdreden dat we een 4 Wheel Drive bakkie wilden gaan rijden in Australie, was dat de ouders van Nick 25 jaar geleden met hun ‘Holden Commadore’ bij Cape Tribulation op een gegeven moment niet verder de bush in konden, vanwege het grote gevaar vast komen te zitten met hun kleine Thull. Nu de grote Thull zelf mocht rijden, wilde hij dit stukje wild natuurschoon alsnog graag doorcrossen om foto’s te maken voor zijn paps en mams. We zijn blij dat we dit hebben gedaan, want wat een prachtig stukje Australie ligt er in het Noorderlijke puntje van Ozzie verborgen!! Tussen de gigantisch groene palmbomen waanden we ons op de stranden weer even in Sri Lanka. En langs de 4WD zandtreks keken we op ‘Aboriginal Community’s’ uit.
De nacht hebben we in uiterste paraatheid op het strand doorgebracht. Net voordat de laatste local ons bij het vallen van de avond alleen wilde achterlaten, kregen we nog een waarschuwing. De kreek waar we 10 meter vanaf zaten met de auto en waar we zojuist een gezellige vissessie met hem hadden gehad, zou namelijk bewoond worden door een 6 meter lange ‘huiskrokodil’! En ondanks dat deze een veel geziene gast was, was zij ook zeer gevreesd. We hebben de gehele tijd dat we ons eten bereidden met een zaklamp als twee angsthaazen om ons heen de donkerte in geschenen op zoek naar groene oplichtende ogen. Gelukkig niets gezien. We zijn deze nacht dan ook heel vroeg naar bed gegaan.

Whitsundays

De eilanden van de Whitsundays staan op vrijwel ieder lijstje van elke backpacker. Bij het inrijden van Airlie Beach, de plek van waaruit je de tours richting deze eilanden kunt boeken, zagen we dat dit kleine dorpje haar pitoreske karakter al lang verloren had en dat het nu een holiday park genoemd kan worden. We wisten dat we het Robinson Crusoe gevoel op de Whitsundays dus wel konden vergeten. We zijn lekker meegegaan in de backpacker menigte en hebben een dagtour geboekt, waarbij we met 4 speedboten langs de eilanden- en over de golven zouden crossen. Aangezien de wind op zee die dag erg sterk was, hebben we een mooi tochtje gehad! Zodra we de haven en de verplichte veiligheidsinstructies achter ons lieten, ging de muziek keihard aan en het gas vol open. Links, rechts, links, rondje en springen. De eilanden zelf waren prachtig, en we hebben er vele prachtige foto’s aan over gehouden (zelfs van voorbij zwemmende Manta roggen), maar de boottrip was veruit het meest spectaculair.

Mackay

Een grote stad op de kaart, maar geen spectaculaire beschrijving in de Lonely Planet. De reden dat we hier toch een paar dagen zeer prettig zijn verbleven, was het feit dat er een lid van de familie ‘Spithoven’ woonde. Een korte toelichting: de broer van Nick zijn oma kreeg in de jaren ‘50 het geniale idee om naar Australie te verhuizen. Deze beste meneer ‘Spithoven’ zocht een Australische penvriendin om Engels te leren en na een aantal mooie brieven werd de boot naar dit ‘beloofde land’ gepakt. Kort na zijn aankomst trouwde hij met zijn penvriendin en samen kregen ze 10 kinderen. Toen de ouders van Nick hier 25 jaar geleden waren, werden ook zij liefdevol in het gezin opgenomen. En de mooie herrinneringen aan deze tijd, hebben ons doen besluiten een paar familieleden op te gaan zoeken. Toen we echter een aantal zussen en een broer hadden bezocht, ging het balletje rollen en kwamen we bekend te staan als de kids van Van Thull die een ‘Spithoven Tour’ door Ozzie aan het maken zijn. Zonder onze wetenschap werden de volgende ‘Spithovens’ ingelicht over het feit dat ze de volgende op onze route zouden zijn, haha. Met als gevolg onze komst en een hartelijk onthaal door heel Australie. Ook hier in Mackay werden we door Anthony, Michelle en hun grappige tienerdochter Torri weer verwend met een aantal personal tour guides, een heerlijk bed, gezonde Ozzie maaltijden en veel bier!! Haha.

Agnes Waters

Weinig benoemenswaardig in dit dorpje, na al het moois dat we al hebben gezien in dit land. Maar we wilden het toch even vermelden vanwege de mogelijkheid om voor het eerst sinds lange tijd de surfbordjes weer het water in te kunnen gooien!!!

Fraser Island

Het grootste zandeiland ter wereld strekt zicht vlak langs de kust van Hervey Bay tot 120 kilometer verderop voor Rainbow Beach uit. Vanaf de eerste drukbezochte plaats kost een overtocht van 5 minuutjes met het pondje 150 dollar. Vanaf het kleinere kustplaatsje, Rainbow Beach, kostte een retourtje echter 100 dollar. Aangezien er voor de 50 dollar verschil geen champagne werd geserveerd, Kylie Minogue niet zou komen optreden en er geen kangoeroe’s met bloemenkransen op ons zouden staan te wachten, zijn we uiteraard voor de tweede keus gegaan.
Samen met de locals en hun 4WD jeeps klaargestoomt voor avontuur, vaarden we over een super turquoise zee naar een onverwacht groen eiland! Vanaf het pondje konden de remmen direct los op het natte, strakke zand langs de zee, maar de paadjes naar het binnenland gaven aan dat dit kraakwitte poederzand, meer dan slechts een vruchtbare bodem voor snelle wagens was. Vanuit een dikke laag los wit zand, was een hele jungle ontstaan! De route erdoorheen leek op een platgereden sneeuwlandschap door een heuvelachtig bos. Echt geweldig!! De routes leidden naar heldere meren onstaan door schone regenval en de kleuren ervan waren daardoor ook zo blauw als de zee op een caribisch eiland.
Ondanks dat de mensen die we met onze ‘4WD recovery set’ uit de penarie hebben kunnen helpen verkondigden nooit meer naar Fraser te willen vanwege het zand waar je in vast kan komen te zitten?!, konden wij hier geen genoeg van krijgen en hebben we ons verblijf van 3 naar 4 dagen verlengd. Fraser is door de vele bezoekers die het trekt geen onbewoond eiland te noemen, maar desondanks hadden we iedere avond toch weer ons eigen stukje strand weten te bemachtigen, waardoor we met zonsopkomst in onze blote kont de eerste warme, oranje zonnestralen konden opvangen!!
Het enige waar we voor werden gewaarschuwd op het eiland waren de Dingo’s. Deze wilde honden kwamen hier in grote getalen voor en waren schijnbaar niet zo schattig als ze eruit zagen. De eerste dag hebben we de instructies opgevolgd en zijn we niet van elkaars zijde afgewijkt, omdat ze zeiden dat je in groepen moest blijven. Na deze dag kreeg Nick er genoeg van steeds weer samen naar de wc te lopen, haha, en hebben we besloten te relaxen. We zijn er in totaal 7 tegen het lijf gelopen. Heel bijzonder! Eentje kwamen we er tegen bij een babywalvis die op het strand was aangespoeld. Zo werkt de natuur... Gelukkig zagen we een paar dagen later een groep walvissen letterlijk springlevend van het leven genieten.. Prachtig!! We hebben het spektakel ongeveer een halfuur lang mogen aanschouwen!

Noosa Heads (Sunshine Coast)

Alsof ons auto’tje nog niet genoeg zand had gehad, reden we ook het gehele stuk van Rainbow Beach naar Noosa Heads met 80 km/u over een uitgestrekt strand met hier en daar een enkele strandvisser. Noosa werd door vele anderen al aangeduid als een relaxt dorpje met een overheersende surfcultuur. Voor ons was dit inderdaad de reden waarom wij hier 5 dagen hebben rond gehangen. Na al dat rijden was het even tijd om lekker te settelen en heerlijk te genieten van de dagelijkse surf. Nouja, settelen... Tot 21.00 uur ‘s avonds mocht je ons als locaal hangjeugd bestempelen, aangezien wij ons in de publieke parkjes koest hielden met een boekje en wat gitaarspel om pas op een later tijdstip de auto in te duiken en deze ergens ongemerkt in de woonwijk als mobiele slaapplek te parkeren. ‘s Ochtends weer vroeg weg en snel richting zee rijden om de golfjes van die dag te bestuderen en te beoordelen. Toevallig kwamen we iedere ochtend 5x Nederlands surfkampioene Renate tegen, die ons bij twijfel toch de bordjes van het dak deed afhalen. Wetsuits aan en gaan met die banaan.
Het plaatselijke gelijknamige National Park, is door de tropische stormen op zee ‘s zomers een waar surfwalhalla, maar werkt ‘s winters totaal niet. Wij konden ditmaal dus met droge voeten rustig genieten van een geweldig stukje natuur, waarin de meest prachtige kliffen als letterlijke rotsen in de branding het eindpunt voor iedere golf in deze heldere zee betekenen.

Brisbane

De derde grootste stad van Australie, bracht natuurlijk weer veel winkels en gezelligheid. We stonden wel verbaast toen de nationale sporthelden in de stad werden gehuldigd en wij de meest luidruchtige toeschouwers waren. De Ozzies lijken zelfs hier wel heel laid back in, haha.
In Brisbane werden we uitgenodigd om bij een oude kennis, Frans, van Nick zijn ouders te verblijven. Frans woonde hier al 40 jaar en zijn zoon, Pankaj, was hier zelfs van jongs af aan opgegroeid, maar desondanks werden we toch verrast met een gezellig Brabants accent. Grappig om weer eens lekker Nederlands te babbelen. Frans deed ons nog meer verbazen toen hij vertelde dat er een hele Nederlandse community in Brisbane leefde. Deze mensen konden gewoon nog wekelijks kroketten en een boterham met hagelslag bestellen bij hun club, ‘The Lions’ genoemd. Na een dag met Frans in de Botanische Tuinen en een National Park te hebben rondgelopen, werden we ‘s avonds zelfs opgenomen in het Nederlandse Triviant Team, ‘The Dutchies’. Een hele ervaring kunnen we je vertellen. Samen hebben we nog een bijdrage kunnen leveren op de vraag: “Door wie wordt ‘Who let the dogs out?’ gezongen” en door een raadseltje op te lossen, maar voor de rest was het toch echt best lastig!

Surfers Paradise (Gold Coast)

Wow, is dit Hong Kong, New York of gewoon ‘Surfers’, zoals het in de locale taal wordt genoemd? Uit het niets zagen we vanachter onze voorruit mega hoge gebouwen de lucht inschieten. Voor we het wisten zaten we er midden in en zagen we dat hier niets te gek is: grote game-hallen en fastfood cateraars op iedere hoek, wereldmerken als Gucci en Louis Vuitton bepaalden hier het straatbeeld en natuurlijk een groot Hilton hotel in het city centre. Aangezien we de net wat te hoge prijzen van het Hilton graag wilden vermijden, konden we gelukkig verblijven bij het laatste familielid dat we deze reis zouden gaan ontmoeten. Een drukke alleenstaande moeder Helene met haar drie kinderen, heeft ons twee dagen lang haar huis als uitvalsbasis aangeboden om vanuit hier de drukke Gold Coast te ontdekken. Tijdens het surfen, wat je hier natuurlijk gedaan moet hebben, zagen we de walvissen in de verte al toenadering tot de kust zoeken. Nog geen uur later zwommen er een paar zo’n 80 tot 100 meter van het strand af. Met een warme chocolademelk in de hand (de publieke faciliteiten waren hier zo goed, dat je zelfs gekookt water uit de kraantjes in de parken kon tappen) hebben we dit spektakel rustig vanaf het strand kunnen aanschouwen.

Snapper Rocks

Een van de beste surfspots van Australie bracht mooie lange golven, veel mensen en daardoor binnen 5 minuten een kapot boardje voor Nick. Een peddleboard was over hem heen gesurfd en had een flinke scheur gebracht en een vin in de zee doen verdwijnen. Achja, hoort erbij. Op naar een handige surfdude die het kan fixen en het water weer in... het water van New South Wales :)

Soms zeggen beelden meer dan woorden en daarom hebben we dit keer dan ook veel foto’s bijgevoegd. Tropisch en exotisch, Queensland was top!