Vietnam!!

Met het spelletje “Wie het eerste zijn geduld verliest bij de locals, moet een week in het dagboek schrijven” kwamen we het dichtbevolkte Vietnam binnen. Andere reizigers hadden ons op het ergste voorbereid, maar we hebben gelukkig nog steeds geen winnaar of verliezer. Om het maar even in ‘fruittermen’ uit te drukken: op een enkele rotte appel na, vonden we het een stel toffe peren! Onze eerste glimpsen van Vietnam toen we de grens over gingen, waren meteen betoverend. We hebben ons hier meerdere malen in de wolken gevoeld, omdat we er simpelweg door werden omsingeld. Vaak bracht dit prachtige uitzichten, soms een Nederlands herfstgevoel. Dit land dat nog maar 3 decennia in vrede leeft, heeft zich flink ontwikkeld. Vietnam is zeker een aanrader! Het is soms wat toeristisch, maar het zal je hier aan niets ontbreken: natuur, cultuur, lekker eten en strand. Nouja, de zonnebrandcreme’s zijn hier schaars.

Sapa

Het heeft ons drie dagen gekost om van onze eindbestemming in Laos, naar het startpunt in Vietnam te komen, Sapa. Nouja, gekost... opgeleverd zou een beter woord zijn. De uitzichten waren ongekend mooi en ieder reisuur, in de soms wat oncomfortabele busjes, vloog voorbij. Met wat geluk, kregen we bij aankomst een van onze beste kamers tot nu toe. Op deze bovenste verdieping keken we vanuit ons raampje naar de mysterieuze wolken die zich langzaam maar zeker als een deken over het meest kleurrijke en irreële rijstveldendal heen trokken. De volgende ochtend hadden we zelfs naakt de handstand voor het open raam kunnen doen zonder dat onze overbuurman, ongeveer 10 meter verder, ons zou kunnen zien... Bij wijze van spreken dan ;). 4 dagen lang hebben we gewacht op het uitzicht dat we bij aankomst nog hadden, maar de mist was hardnekkig en de koude temperaturen van rond de 15 graden begonnen zijn tol te eisen. Met een snotterende neus hebben we veel te lang op onze kamer naar de tv gekeken en af en toe ging er eentje naar buiten om wat baguettes met tonijn te halen.
De laatste dag, in een wanhopige poging, zijn we toch maar het dal in getrokken om nog een glimps van de locale bevolking op te vangen. De mist hield de uitzichten verborgen, maar de locals in hun prachtige klederdracht maakte ons helemaal happy. Onze lach zou echter snel verdwijnen toen we twee honden in de verte hoorden huilen. Na een stukje verder richting het akelig zielige geluid gelopen te hebben, zagen we twee honden, beide met hun poten boven de rug vastgebonden, met een touw aan een stilstaande scooter vastzitten. Een man die de schrik op onze gezichten zag begon te lachen en zei vol trots: “Dinner, tonight!”.
In de Lonely Planet stond een stukje over de bergen in Sapa. Iedere berg zou z’n eigen klimaat kunnen regelen, waarbij het zomaar zou kunnen dat het aan de ene kant van de berg mistig en koud is, terwijl aan de ander kant het zonnetje schijnt. Een scootertochtje die middag zou ons laten zien dat dat nu niet het geval was. Met motregen en een zicht van 10 meter reden we door de bergen op zoek naar zon en mooie uitzichten. Het moment waarop een vrachtwagen plotseling uit de mist opdook was voor ons de reden om zonder resultaat terug te keren naar ons hotel: precies op dat ogenblik begaven we ons op een dikke laag modder met grove grindstenen. Een kleine rempoging was al genoeg om ons zijwaarts ten val te brengen. Met flinke schaafwonden en wat kneuzingen, was het een huilende Nathalie die het idee opperde om van dit unieke moment een fotootje te maken haha.

Hanoi – Halong Bay

In een sleeperbus werden we, weliswaar op de dag, in 8 uurtjes naar de hoofdstad van Vietnam gereden. Hanoi is duur en dus sliepen we voor het eerst sinds China weer gezellig in een dorm in een stapelbedje. Het mooie aan deze stad is dat de beste ondernemers het gezegde “Samen sta je sterker” wel heel letterlijk nemen. Iedereen die met zijn koopwaar maar enigzins in dezelfde productcategorie valt, heeft zich pal naast- en voor elkaar gestationeerd. En dat levert onder andere de kleur- en geurrijke ‘specerijenstraat’, ‘snoepjestraat’, ‘sneakerstraat’, ‘pumpstraat’, ‘ballonnen- en stickerstraat’ en ‘knuffelberenstraat’ op. De reden dat deze mensen de concurrentiestrijd graag met elkaar aangaan, werd ons snel duidelijk. Eenmaal heelhuids in een bepaalde straat aangekomen, is het door de duizenden brommers en scooters lastig om de weg veilig en binnen een tijdsbestek van enkele minuten over te steken naar een volgende bestemming. Dit geldt trouwens ook voor sightseeing en we hebben dan ook nog nooit zo een risicovolle stadswandeling gemaakt om twee culturele bezienswaardigheden: de Temple of Literature, beetje saai, en het Ho Chi Minh museum, best interessant, te bezoeken.
Vanuit Hanoi hebben we, heel luxe voor ons backpackers, een 2-daagse all-inclusive cruise naar Halong Bay geboekt. En we waren niet de enigen... In een minibusje aangekomen bij de haven, werd het ons direct duidelijk dat we, samen met onze gezellige medepassagiers, niet de enigen waren die dit natuurwonder in de turquoise zee wilden verkennen. Zelfs de honderden groen begroeide limestone bergen, konden de andere boten niet verbergen. En dat maakte ook niet uit. Het had zeker zijn charme, vooral toen de nacht viel en de vele lichtjes samen met de maan op het water reflecteerden. Alleen de luidruchtige Aziatische karaoke boot met liedjes als “Baby hit me one more time”, was iets minder romantisch te noemen. Wel fun, samen met het kayaken en de gigantische grot met plastic penguin afvalbakken en Chinezen met megafoons.

Hoi An

Hanoi... uhhh, Hoi An bedoel ik, heeft ons nog veel in de verwarring gebracht met de naam van de Vietnamese hoofdstad. Buiten de naam, leek het er totaal niet op. Een stuk gemoedelijker en super gezellig. Zoals ook in de rest van Vietnam, lagen de kosten van een kamer hier op een hoog niveau. Echter hadden we nog een redelijke deal kunnen maken met een stel receptionistes van een luxueus hotel. We kregen de ‘kleine’ kamer achter de receptie, maar mochten daarbuiten gewoon gebruik maken van alle luxe, zoals een uitgebreid ontbijt en een heerlijk zwembad. Het kamertje zelf was trouwens ook niet verkeerd: naast de airco, konden we iedere avond genieten van een heerlijke watervaldouche of een warm bad.
Maar even to the point. Alles draaide in dit plaatsje slechts om drie dingen: kleding, kleding en kleding! Vele reizigers hadden ons al gewaarschuwd voor deze budgetkiller. Niet geheel ongevoelig voor mode, lieten wij ons dan ook graag verleiden door een van de tientallen tailors die dit dorp telt. Kijk op het internet of pak een magazine, kies er wat casual tot zakelijke kledingstukken uit en breng dit plaatje mee naar de tailor. Colbertjes, pantalons, blousen, jassen, zelfs schoenen, slippers en hoeden voor een spotprijs. Volledige return on investment zal pas bij terugkomst zijn, maar stiekem kunnen we nu al, zelfs tijdens het reizen, stijlvol voor de dag komen :).
Na alle doorpas sessies was er soms ook wat tijd voor cultuur en strand. Overdag pakte we een fietsje en fietsten we gezellig met z’n tweetjes richting zee. Dit was echter ook een weg waar we in twee dagen, drie ongelukken recht voor onze neus hebben zien gebeuren. Ja, je moet tegen bloed en gebroken lichaamsdelen kunnen als je naar Vietnam gaat. Dit waren namelijk niet de eerste- en ook niet de laatste ongelukken die we kregen te zien in dit land. ‘s Avonds schuifden we onze stoeltjes aan tafel langs een door lampionnen verlichte rivier en konden we heerlijk genieten van de gezellige sfeer die dit dorpje te bieden had.

Nha Thrang

Samen met de ‘kei’ gezellige Bram en Lotte die we in Hoian hadden ontmoet, hebben we Nha Thrang drie dagen onveilig gemaakt. Al kunnen we het eigenlijk beter omdraaien. Deze plaats met zijn: cocktail buckets, vervuilde strand, exotische zonnestralen en VINPEARL hebben ons respectievelijk: 2 mannen met een kater, een brok in onze keel toen er zelfs een dode hond aan kwam spoelen, 2 verbrande koppies en een dag vol adrenaline en plezier bezorgd.
VINPEARL, ook wel Disneyland van Vietnam genoemd, heeft net als het tuben in Laos weinig met de cultuur van het land zelf te maken, maar de activiteiten die je er kan ondernemen zijn waarschijnlijk wel alleen daar mogelijk, omdat ze simpelweg niet aan de Europese veiligheidseisen zouden voldoen. Een dag lang zijn we als vier kleine enthousiaste kindjes van de meest bizarre waterglijbanen afgeroetst. Een selectie: de Kamikaze met band, de Schans met 2-persoonsbanden, de Tol, de glijbaan met matjes en oke we hadden zelfs lol in de giga Familie glijbaan. Dit pretpark dat op een voor velen ‘Fantasy island’ gelegen is, kan met een kabelbaan worden bereikt. Buiten de vele attracties heb je er ook nog een schattig Bounty strandje waar we in de ‘rust’ lekker hebben gefrisbeet. Ondanks dat onze eerste drankjes samen uit bierflesjes gedronken werden, hebben we de drie kei gezellige dagen maar afgesloten met een thee’tje op ons balkon.

Dalat

Doordat het bergachtige Dalat Nederlands lente klimaat kent, was het niet alleen voor ons, maar ook voor de vele Vietnamezen die de tropische zon probeerden te ontsnappen, een prima toeristische bestemming om even bij te komen van de hitte. Na 2 dagen hadden we echter alweer genoeg van de regen die iedere dag ‘klokslag’ 13.00 uur met bakken naar beneden kwam. Hang Nga Crazy House met Gaudi vormgegeven kamers en de cable car naar het Xuan Huong Lake maakten het echter zeker een bezoekje waard. Iedere avond sloten we de dag af op de gezellige- en drukke local markt en konden we tijdens de eerste nachtuurtjes nog meegenieten van het Karaoke gekrijs aan de overkant van onze hotelkamer.

Mui Ne

Een paar dagen hebben we weer heerlijk kunnen genieten van het vrije ‘Goa-gevoel’ dat we in India hadden. Lekker met de wind door de haren langs de kust met groene palmbomen touren, terwijl de zware jongens, koeien, je vanuit de kant van de weg voorbij zien flitsen. Dit keer niet alleen op zoek naar het witte zand van de stranden, maar tevens het rode zand van de duinen en glinsterende, bruin gele zand vanonder de Fairy Spring. Deze laatste bevond zich tussen de zand en rotsformaties. Vanuit de zee kon je in het ondiepe water van dit stroompje, dat een soort van ‘Walk on water’ gevoel gaf, stroomopwaarts naar de bron. Een lekker verfrissende inimini trekking. De dagen in Mui Ne werden bij het zwembad aan zee afgesloten met onze akoustische vriend. Het leven van een backpacker is soms heavy ;)

Ho Chi Minh City (Saigon) - Mekong Delta

Degene die zich verdiept hebben in de Vietnamese oorlog, weten dat deze stad een grote rol hierin heeft gespeeld. Het oude Saigon heeft na de overname van het communistische Noord-Vietnam in 1975 een naamsverandering ondergaan. Vernoemd naar de inspirerende leider van de communisten, werd deze stad gedoopt tot Ho Chi Minh City. Echter iedere Vietnamees die we tot nu toe gesproken hebben, houdt nog stug vast aan Saigon.
De eerste indruk was top. Het backpackers gedeelte heeft met zijn vele cafe’s en restaurantjes wat weg met die van Bangkok en ondanks de 6 miljoen motorbikes (met een populatie van 7 miljoen mensen) is het hier redelijk georganiseerd. De stoplichten zijn onze redding en geven ons de kans de weg op een enigszins normale wijze over te steken. De eerste dag in deze stad was tevens de dag van de eerste WK wedstrijd van onze jongens. Een Nederlandse expat gaf ons de tip om naar Bar No 5 te gaan. Nog niet wetende wat we konden verwachten, hebben we op een lokaal marktje wat oranje stoffen weten te scoren en zijn we met zelf gefrabriceerde supporter items richting Bar No5 gegaan. Onze oranje kleuren trokken de aandacht op straat, maar iedereen lachte ons vrolijk toe: “Netherlands!”. Eenmaal aangekomen trokken we de deuren van de kroeg open en werden we omsingeld door Nederlanders in het oranje. Een oranje petje werd op ons hoofd gezet, de haringen kwamen tevoorschijn en de Unox worsten werden uitgedeeld. Natuurlijk ook mede door de overwinning op Denemarken, konden we ons geen betere start van dit WK voorstellen.
Twee andere absolute hoogtepunten waren het War Remnants Museum en de Cu Chi Tunnels. Deze ondergrondse tunnels zijn toentertijd gegraven door de Viet Cong, de guerillastrijders van het communistische Noorden, en werden gebruikt voor verassingsaanvallen tegen de Zuid-Vietnamezen en de Amerikanen. Jarenlang hebben mensen in deze tunnels doorgebracht, waar wij als Westerners niet eens in passen. Het War Remnants Museum stelde alle zaken die zich boven de grond afspeelden ten toon, ongecensureerd. Foto’s van een Amerikaanse soldaat met een verscheurd Vietnamees lichaam in zijn hand tot misvormde kinderen als gevolg van chemische gassen die in deze oorlog zijn gebruikt. Een aparte afdeling in dit museum gaf fijntjes weer op welke wijze gevangenen precies zijn gemarteld. Dit alles weliswaar vanuit een anti-Amerikaans perspectief bekeken. Toch erg interessant en we hebben ons bezoek zelfs in drie sessies moeten verdelen, omdat we er tweemaal uitgekickt werden vanwege sluitingstijd.
Het meest zuidelijke puntje van Vietnam, de Mekong Delta, wilden we eerst overslaan maar een goedkope eendaagse tour heeft ons overgehaald toch te gaan. Met een boot vol typische dagtriptoeristen zijn we langs wat dorpjes gevaren die ieder weer hun eigen specialiteit aan ons lieten zien, van het produceren van te zoete snoepjes tot vals kattengejank als gezang... Echt top was het niet, maar de uitzichten vanaf de boot maakten de hele trip goed.

Nog even een paar leuke weetjes om dit stuk te beeindigen:

- Zodra Nick alleen over straat loopt, wordt hem direct gevraagd of hij een ‘Massage met Happy Ending, Boom Boom’ zou willen. Gelukkig moeten we ons aan het budget houden en vindt hij 5 euro veel te duur ;) Haha.
- Nick keek in Nederland maar zelden voetbal, maar lijkt nu alle wedstrijden van de Champions League tot uiteraard het WK te willen volgen. Gevolg: We zitten de afgelopen dagen met ons bordje rijst op schoot tussen de Vietnamezen voor een authentieke 15 Inch TV.
- Nathalie is verzot op handwasjes en wordt nu na 9 maanden soppen en wringen zelfs enthousiast van zeeppoeder en heet water in de gootsteen.
- Vanavond weer lekker naar Bar No5 om samen met onze landgenoten Nederland toe te juichen!!