Cambodja!!

Na Vietnam hadden we de behoefte om in een land waar het toerisme juist sterk groeiende is, weer eens wat meer van het toeristische pad af te wijken. Tijd voor een hulplijn naar twee Cambodja experts in Nederland. Thanks Bram en Sophary! Het Oosten van dit prachtige land is zeker een aanrader en geeft zowel een gevoel van vrijheid als blijheid. Vrij om het uitgestrekte landschap met heuvels en jungle te ontdekken en blij met de brede lach van mooie mensen, jong en oud, die duidelijk nog niet veel Westerlingen hadden ontmoet. Ondanks dat Cambodja een arm land is, vonden we de prijzen voor eten en vervoer redelijk hoog. Buiten de vele Riels, de locale munteenheid, hebben we tevens heel wat US Dollars uitgegeven. Bij de pinautomaten konden we alleen Dollars tappen, maar voor iedereen die ook maar iets aan de man probeerde te brengen, ongeacht of ze ook maar een woord Engels spraken, was het heel normaal om in beide valuta te rekenen.

Phnom Penh

De weg van Saigon naar Phnom Penh gaf ons weer eens het echte backpackersgevoel: weinig mensen op straat, prachtige verlaten vlaktes en natuurlijk nog steeds het heerlijke weertje. Het werd ons al meteen duidelijk dat, zodra we de grens passeerden, de levensstandaard met een rotgang naar beneden viel. Armoede was weer aan de orde van de dag en bedelaars, met de meest gruwelijke fysieke afwijkingen, rolden hun plankje met wieltjes (variant op de Nederlandse rolstoel) opzichtig naar alle blanke bezoekers die hun pad kruisden. Phnom Penh was een stad met hele grote tegenstellingen: Hummers en Lexus Jeeps werden vol trots langs de boulevard gereden, terwijl complete families, gekleed in slechts wat vodjes, op dezelfde plek hun uiterste best deden om enigszins aan wat geld of eten te komen. Enkele andere toeristen hebben de wanhoop van de armeren zelfs zo groot zien worden, dat ze in deze buurt op een brute wijze berooft zijn van hun waardevolle bezittingen. We waren gewaarschuwd! Gelukkig hebben we absoluut geen problemen gehad en alleen maar kunnen genieten van hoe de straatkinderen dankbaar wat geld in ontvangst namen dat namens een rijke familie door een monnik aan hen werd uitgedeeld. De boulevard was gezellig, maar tevens toeristisch en duur.
Net als Saigon heeft ook deze stad een recent oorlogsverleden. De bloedstollende geschiedenis van dit land is eigenlijk een vervolg op de oorlog in Vietnam. Zonder al teveel in details te treden: de Khmer Rouge, een plattelandse communistische beweging, heeft in April 1975 het land overgenomen en tijdens hun vierjarig regeerschap vele onschuldige mensen op een gruwelijke manier gemarteld en gedood. Deze massamoorden werden hoofdzakelijk op het platteland uitgevoerd, genaamd ‘The Killing Fields’. Vlakbij Phnom Penh is een van deze killing fields omgedoopt tot herdenkingspunt en museum. Ook een oude gevangenis, genaamd ‘S21’, is opengesteld voor bezoekers. De rillingen liepen over ons lijf bij het bezoeken van deze musea en we besloten samen dat we nu echt genoeg hadden van al deze ellende en oorlog.
Een grappig momentje stond ons te wachten in de bookshop. Nathje, die vanaf nu al misselijk werd bij het horen van het woord ‘oorlog’, wilden even wat anders lezen.. een echt meidenboek zullen we maar zeggen. Het duurde niet lang of ze kwam al aanzetten met een dik roze boek. De auteur: Pamela Anderson. Het niveau van dit boek zal je duidelijk zijn. Ze duwde het boek in mijn handen en zocht gretig verder. Twee seconden later komt er een Amerikaanse monnik, wonend in Phnom Penh, mijn richting inlopen en begint een eindeloos zweefgesprek met me te voeren over de noodzaak van lezen en studeren. Om deze monnik niet teleur te stellen in de goedheid van de mens, probeerde ik op zijn niveau lekker mee te praten en te filisoferen over het leven. Ik dacht dat het een soort zenuwtrekje was, maar de monnik keek tijdens ons gesprek steeds naar mijn handen en weer omhoog. Pas bij de kassa legde ik de link van dit zenuwtrekje met het prachtige roze boek van Pamela Anderson in mijn handen. Wat heeft die gast wel niet gedacht haha.

Kratie

Als dierenliefhebbers stond Kratie hoog op ons verlanglijstje in Zuid-Oost Azie. Dit sfeervolle plaatsje, van waaruit de omliggende landelijke omgeving met houten huisjes op palen door middel van een scootertje goed verkent kan worden, biedt namelijk de kans om de zeldzame zoetwater Irrawaddy dolfijn in de Mekong rivier te spotten. Boven alle verwachtingen leken we de enige Rangers op de kalme caramel kleurige rivier met witte zandbanken, totdat we plots werden omringd door nieuwsgierige grijze koppies met platte snuitjes die adem kwamen halen. Yes! Wat een geweldige ervaring. Een tochtje met de local ferry’s, een les Cambodiaans van 3 lieve oude vrouwen (die geen Engels konden, maar een ster zouden zijn in het spel ‘Hints’), de zonsondergang vanuit een straatrestaurantje aan de Mekong (met op het menu ‘Fried Noodle’ of ‘Fried Noodle’) en een stel maffe buffels (die ons aankeken en volgden alsof ze nog nooit toeristen hadden gezien) maakten het compleet. Dit plaatsje is top!

Sen Monorom

Voor het eerst sinds lange tijd kregen we weer echt even het Azie gevoel. Het minibusje van Kratie naar Sen Monorom zou volgens ons hotel een stuk comfortabeler en sneller zijn dan de touringcar. Toen we de volgende dag in dit busje stapten was er zowat geen plaats meer voor ons. De backpacks werden even snel op de achterkant van dit minibusje gebonden en wij propten ons tussen de tientallen medereizigers. Het duurde nog geen 5 minuten of onze backpacks vielen op straat. Onder streng toezicht van ons hebben ze niet alleen onze backpacks, maar tevens nog een aggregator, een gedemonteerde steiger en wat gereedschap op het busje gebonden. Dit duurde ongeveer een uur en de achterwielen waren inmiddels verdwenen achter de carrosserie. De tijdwinst was verdwenen, maar ach, we zijn aangekomen.
In het verlaten Mondulkiri hadden we in de hoofdstad van deze provincie al snel weer een scootertje onder ons kont. Het stadje zelf was niet erg bijzonder, maar het draaide hier meer om het omringende landschap en de prachtige watervallen. Samen met een Israelisch stelletje zijn we erop uit getrokken en hebben we enkele uurtjes over de meest onbegaanbare dirt roads gecrosst. De rit en de uitzichten waren echter interessanter dan de watervallen. Alhoewel één waterval veel lol heeft opgeleverd. Bij aankomst zagen het water van een riviertje zo’n 8 á 9 meter omlaag vallen in een klein pooltje. Onverwachts zagen we hoe een local zich van deze rotswand afstortte. Hij kon geen Engels, maar na wat handen- en voetencommunicatie nam ik maar aan dat het water diep genoeg was om een sprong te wagen. Dit zijn toch wel een van de leukste momenten tijdens het reizen, als een klein kind spelen in de natuur.

Ban Lung

Eerst een touringcar terug naar Kratie – vervolgens een bus naar Stung Treng – om daar vervolgens net te laat aan te komen voor de minivan... Vooruit dan maar, een taxi. Met alle tassen op de motorbike was namelijk ook geen optie. Hadden we echter geweten dat de ‘weg’ ernaartoe meer van een rally weg zou hebben, zouden we misschien wel voor een oude Paris Dakar jeep gekeken hebben. Hoe dan ook, we hebben drie uur lang kunnen genieten van een groene jungle met z’n rode zandpaden die her en der eens naar schattige witte huisjes op palen leidden. De hoofdstad van de Noorderlijke provincie Ratanakiri was totaal anders dan verwacht. Vanuit de dichte bossen reden we ineens in een geasfalteerde stad met lantarenpalen en stenen huizen. Dit was echter alleen in het centrum, vanwaar je weer heel snel met je scootertje terug de natuur in kon duiken. Of nog beter het helderblauwe kratermeer, Boeng Yeak Lom. Het gevoel alsof je in een zwembad met warm, zacht water springt, heeft ons hier heerlijk laten genieten. De prachtige ‘Jungle book’ watervallen waar Nick zich even Mogly waande aan de lianen en ik de bezorgde Baloo, hebben ons ook nog veel waterpret bezorgd.

Siem Reap

De volgende busrit zou er een van 14 uur gaan worden en het gehele land doorkruisen. Deze rit liet alle verschillende landschappen zien die Cambodja te bieden heeft, van rijstvelden naar jungle, van vlak naar bergachtig. Siem Reap is wereldberoemd door de eeuwenoude Angkor tempels die het bezit. Misschien heel slecht, maar veel meer dan dat de film Tomb Raider hier op is genomen kunnen we er niet over zeggen. Nath had zich nog een beetje verdiept in de historie van deze tempels, maar de schrijfkunsten van Pamela Anderson bracht haar aandacht al weer snel naar het roze boek. Echte tempelliefhebbers zijn we niet, dus onze verwachtingen werden waar: na één dag hadden we het wel weer gezien. De vele tempels die over tientallen vierkante kilometers verspreid lagen, waren stuk voor stuk prachtig, daar lag het niet aan. Echter was het erg toeristisch, werden de tempels op vele plaatsen omsingeld door steigers ter renovatie en was de dagprijs van 20 dollar per persoon voor ons iets te hoog om nog een dag te tempelhoppen. De tempel waar de Tomb Raider film is opgenomen, was een absoluut hoogtepunt in dit park. Oude megabomen vergroeiden zich in- en tussen de grijze blokken van dit prachtige complex. Om een vergelijking met Bagan in Myanmar te maken: de tempels van Angkor waren mooier, maar de prachtige uitzichten in Bagan gaven voor ons de doorslag om onze voorkeur toch aan Bagan te geven.
Het stadje zelf, Siem Reap, was ook erg toeristisch maar hartstikke gezellig. ‘s Avonds zat iedereen letterlijk op straat om op een groot scherm het WK te bekijken. Vele locals hadden namelijk hun geld op een wedstrijd gezet en bij iedere doelpoging vlogen de mannen als gillende keukenmeiden in de lucht. We hebben zelfs nog getwijfeld om onze volgende bestemming over te slaan, zodat we het Nederlands elftal in Siem Reap tegen Brazilie konden zien schitteren.

Battambang

We zijn echter blij dat we dat niet hebben gedaan. Battambang, de rijstprovincie van Cambodja, is prachtig! We hadden een boek gelezen met hartverscheurende verhalen van mensen die onder het bewind van de Kmer Rouge gedwongen werden om onder verschrikkelijke omstandigheden in de rijstvelden te werken. We waren benieuwd hoe het er nu, ruim 30 jaar later, uit zou zien. Er is veel gebeurd, maar de vrede leek duidelijk zege te vieren toen we de frisse, felgroene uitgestrekte rijstvelden, vrolijke mensen en zelfs een regenboog aan de hemel zagen verschijnen. Vanuit de bamboo ‘trein’, 2 assen met aan weerskanten een wiel en daar bovenop een soort van bamboo vlotje op natuurlijk: treinrails, deed ons in totaal 16 kilometer met de wind in onze haren verbazen over de vreugde die iets heel simpels kan brengen. Ons vlotje moest 2x van de rails, omdat er een tegenligger aankwam, maar ook dat had zijn charme. En het WK: Nederland – Brazilie, dat hebben we uiteindelijk toch nog geheel in stijl, met maar liefst 6 Nederlanders en een hoop sub-supporters kunnen kijken op een groot scherm. Wat een wedstrijd!!!

Zo dat was ie dan al weer. In korte tijd veel gezien. Relax reizen is anders, maar we hadden maar twee weekjes voor dit land. Wel hebben we een goede impressie gekregen van natuur en cultuur en hebben we eelt op onze kont van het buszitten. Cambodja is op sommigen plekken nog puur, terwijl in andere plekken het toerisme overheerst. Gelukkig heeft het Oosten ons het echte Cambodja gevoel gegeven en zijn we verliefd geraakt op de mensen. De overgang naar Thailand zal wel weer groot worden: zon, zee, strand en ... toeristen :)