South New South Wales!!

En daar zitten we nu dan: in de Pajero, kei hard de muziek aan, raampjes open, op weg naar het Zuiden van Australie!! Wat een heerlijk gevoel, “Ons Uitje, Part II” is begonnen! Met de surfboards op het dak, , een bedje achterin, een koelbox op de achterbank en de wind door onze haren vliegen we over de bochtige wegen van de Princess Highway op zoek naar off road paden die ons door dit prachtige landschap naar de zee leiden. Op onze tijd in Sydney, onze ‘hometown’ voor vier maanden, kijken we met een grote glimlach terug. Het bikkelen op het werk, maakten de vrije uurtjes nog mooier.

Sydney

Working Holiday

Als “people from overseas” hadden we op ons werk al snel veel aanspraak van de vriendelijke nieuwsgierige Ozzie klanten. Er werden onder jong en oud zelfs weddenschappen gelegd over waar we vandaan zouden komen. Bij Nick was het, ondanks zijn bruine koppie van het surfen, Zweden of Nederland! Bij Nath, mede door het extra bruine koppie van het surfen, Brazilie, Spanje of Sri Lanka. Iedereen was benieuwd naar onze eerste indrukken van het land waar ze allen zo trots op zijn. Veel Australiers vertelden ook graag over hun bezoek aan- en zelfs roots uit Nederland. In het begin was het lastig om deze verhalen en de uiteindelijke bestellingen in de “Ozzie slang” te verstaan, maar al snel kregen we te horen dat we qua woordkeuze en bijbehorend accent als locals door het leven konden gaan. Far out!
Ondanks dat we ieder al rond de 50 uur in de week werkten, merkten we al snel dat ons weekend samen met een dagje verkort zou worden. Naarmate het zonnetje feller ging schijnen en de feestdagen in het vooruitzicht kwamen, moest waiter Nick 6 dagen gaan werken en werden zijn shifts zelfs met een paar uurtjes per dag verlengd. Even flink bikkelen, maar wel goed voor ons spaarvarken. Ons dagje weekend werd nu wel heel kostbaar en dus hebben we geprobeerd er alles uit te halen wat er in zat. Lekker rondtouren met de auto....
Bondi – Goed om rond te snuffelen in de surfshops en mensen te kijken, maar verder wel heel druk en toeristisch door de lokale helden van Bondi Rescue (waar Natje trouwens ook mee op de foto wilde, haha).
Brighton le Sands – Er was hier verder weinig voor ons, maar vanaf Nick zijn werk dat recht aan het strand grensde, had je een geweldig uitzicht op de skyline van Sydney en het vliegveld. Het door Nick zijn baas aangeboden 3-gangen diner (formidable!) en een wijnproeverij hebben ons hier twee mooie avonden gebracht.
Manly – Als een plaats een restaurant bezit dat én heerlijke relax banken met uitzicht op zee heeft en specials op het menu voor slechts 5 dollar per maaltijd, kan het voor ons al niet meer stuk, maar buiten de gezellige boulevard, kan je er ook super surfen en een mooie wandeling in een natuurpark langs de kust maken. Top.
Sydney centrum – Het is leuk om vanaf de Sydney Tower buiten de grenzen van de drukke stad te kijken en het is super om in het energieke centrum zelf rond te lopen. Om mensen eens niet in shorts te zien, maar strak in pak. Om vervolgens te beseffen dat je die dag niet hoeft te werken, maar vrij bent. En omdat wij een groot deel van vrijheid toch met water associeerden, vonden we het fijn om de zee weer op te zoeken... en dat kon in Darling Harbour. Naast de musea, het aquarium en de vele gezellige restaurantjes aan de haven kon je naar de gratis haaiententoonstelling. Hetgeen ons het meest is bijgebleven, is dat er schijnbaar meer mensen gewond raken door broodroosters dan door haaien. Meteen maar de broodrooster de deur uitgedaan. Goede tip!
Maroubra – Onze thuis in Sydney! Wat hebben we hier een top tijd gehad! Hoe laat we ‘s avonds ook van het werk terugkwamen, onze vrije ochtenden in Maroubra waren heilig. Vroeg in de morgen werden de golven gecheckt en benut. Vanaf ons huisje was het slechts een paar meter op de blote voeten over het warme asvalt en het witte zachte zand naar de zee. Heerlijk om samen in het helder blauwe water te liggen en te genieten van de prachtige omgeving. Ondanks dat Nick het snel oppikte en onze local vrienden al snel versteld deed staan door op een wilde dag zijn hoogste golf tot dan toe tot het strand uit te rijden, ging het bij mij niet zonder slag of stoot. Na 3 hechtingen in mijn hoofd, een blauw oog en een aantal kneuzingen, vroeg mijn baas of het niet beter was om op te geven. Door de reacties “Wicked, your first finshops!” en “Congrats, now you’re a real surfer!” van de local surfers echter hebben we doen besluiten dat het gewoon tijd was voor een kleiner, meer handelbaar boardje. En ik moet zeggen dat, in de wetenschap dat mijn eerste boardje “Babe” nu bij Matthijs (een Brabantse surfdude) is, ik nu met met nieuwe surfboard “Shorty” ook vooruitgang heb geboekt en heerlijk geniet van het surfen! Onze tijd hier werd nog mooier toen er ineens een groepje “Brabo’s” onder de lokale “Bra Boys” ontstond....

Feestdagen!

Dit jaar lichtte niet de kerstboom, maar de Brabantse gezelligheid ons huisje op!! Onze rommelige huisgenoten waren naar Europa en dus konden Renee en Jochem uit Den Bosch lekker twee weekjes bij ons in Maroubra blijven. Jesper en Matthijs, twee andere Brabantse reizigers, hebben ons tijdens deze heerlijke dagen ook vergezeld. De kerst hebben we op het strand doorgebracht. Beetje surfen, zonnen, ‘s avonds een barbie en daarna gauw weer het strand op om onder de sterren te relaxen en gitaar te spelen. Super! Met oud en nieuw wilden we natuurlijk het wereldberoemde vuurwerk in de haven van Sydney zien. En we waren niet de enigen... Ondanks dat we om 08.00 uur ‘s ochtends de enorme rij richting de ingang van de Botanical Gardens hebben afgesneden door bij twee Nederlandse meiden te gaan staan, werden we pas enkele uren later beloond met een prachtige plek bij Macquaries Chair. Vanaf hier hadden we perfect uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge! Kleedje uit, koeltassen open en direct op zoek naar elk strookje schaduw, want het was heet! De overvolle grasvelden gaven ons een echt festivalgevoel. Na ongeveer 16 uur wachten was het dan zover. De reden dat het zo druk was in Sydney, de reden dat wij als enigen van ons werk vrij konden krijgen na heel lief vragen: het vuurwerk spectakel in de haven om 2011 in te luiden!! De 13 minuten van felle pijlen vanaf de brug de lucht in, een knetterende waterval de zee in en gekleurde rook rond het Opera House vlogen voorbij! 2011 is goed ingeluid!!
Na twee weekjes uitwerken, was het tijd om afscheid te nemen. Nick mocht altijd terug komen als hij weer in de buurt was en heeft daar samen met zijn collega’s een koud biertje op gedronken. Nath was heel blij om afscheid te kunnen nemen van het werk bij de koffieshop/sandwichbar, maar kreeg een brokje in haar keel bij de lieve woorden van vaste klanten. En bij bar and grill restaurant “Sauce”, wat echt super was geweest!, werd er door de meiden zelfs een mini afscheidsfeestje gegeven met mijn favoriete dessert “de Browny met ijs en warme fudge saus”, wijn, pizza, chips en reality soaps op tv, haha. Als herrinnering aan het mooie surfstrand van Maroubra waaraan we woonden hebben we trots de postcodes op onze boards geplakt. Goodbye Maroubra!

Northern Beaches Sydney

4 maanden nog geen kangoeroe gezien, werd het maar eens tijd om onze biezen te pakken en ons zuidwaarts te begeven. Makkelijker gezegd dan gedaan! In 4 maanden hadden we alweer aardig wat spullen verzameld en kwamen we erachter dat de jeep wat minder ruimte schuilhield dan ons kamertje. Dan maar proppen en gaan met die banaan!
Met een missie, die door het drukke werkleven nog niet volbracht was, verkenden we eerst de Noordelijke suburbs van Sydney: op zoek naar Nick’s eigen voetsporen in het zand van Newport, Avalon, Palm Beach en St. Yves. Vier plaatsen waar Pap en Mam mij ongeveer 23 jaar geleden rond hebben laten lopen met een rugzakje vol met luiers. Weinig plaatsen kwamen bekend voor, maar de voorplaats van de creche gaf opeens een vertrouwd gevoel. Heel gek, maar toch herinnerde ik me dit kleine detail.
Af en toe vroegen we ons af waarom ze toentertijd niet gewoon in Sydney zijn gebleven.. wat een prachtig gebied was dit. Net zoals in Maroubra, steile rotswanden en wit zand. Prachtig beboste heuvels, bijbehorende bochtige wegen en stijlvolle miljonairs huizen werden hier nog eens aan toegevoegd. Na onze eerste ‘Fish and Chips’, het Australische ‘Supertje frikadel’, werd het alweer snel tijd het bedje in de auto uit te klappen en onder de dekens te kruipen. Onze eigen slaapplek creatie zou ons vanaf deze nacht nog heel veel rust gaan brengen.

Blue Mountains

Onze eerste echte trip landinwaarts bracht ons bij een plaats waarvan het contrast met Sydney niet groter had kunnen zijn. 1,5 uur van het drukke centrum verwijderd, zover we konden kijken alleen maar begroeide bergen en dalen die als golven op de foto verschenen. De zon bepaalde iedere minuut weer hoe de prachtige schaduwen over dit landschap trokken en hoe het resterende deel als goud op zou lichten. Echter de reden dat dit National Park de “Blue Mountains” heet, is de fijne olie van de vele Eucalyptusbomen die een blauwe mist over dit landschap legt.
Voor de eerste keer konden we onze jeep een test laten ondergaan, door een off road track te nemen het bos in. Daar vonden we een rustig plekje, met een nog rustgevender uitzicht, waar we al onze ervaringen even konden laten berusten en de dag af konden sluiten met de benodigde nachtrust.

Coal Coast

De rust... uhhh... kust zou de komende week in het middelpunt komen te staan. Letterlijk, want met een surfatlas in de hand gingen we op zoek naar alle surfstranden tot aan Victoria. Het ene moment keken we vanuit de open autoramen naar het landschap dat we tot voorkort alleen nog in boeken en tijdschriften hadden gezien, het andere moment lagen we met onze boardjes in de zee. Dit is leven!! Werkelijk iedere dag weer een ander dier ontdekt! Het begon met een grote python die midden op de weg zijn tanden in enkele motorrijders wilden zetten. Gelukkig kwamen we hier pas achter toen we wegreden van de plaats, ongeveer 10 meter daar vandaan, waar we zojuist een paar topfoto’tjes hadden genomen van een spectaculair kustelijk uitzicht. De Seacliff bridge, die over het water en langs de prachtige stijle rotsen van randje Australia liep, bracht ons die dag richting Jervis Bay. Deze plek werd ons al eerder aangeraden door andere reizigers. Na de auto langs een strand geparkeerd te hebben, werden we de volgende ochtend gewekt door de kookaburra, een karakteristieke, soort eend-achtige vogel. Inmiddels hebben we er al veel gezien, maar het blijft een apart beestje. Een uurtje later kwamen we erachter dat Jervis Bay nog veel meer te bieden had. Een hagelwit strand met een azuur blauwe zee, liet ons voor het eerst naar de snorkelgear doen grijpen. Hoe zuidelijker je gaat, hoe kouder het water... en dat merkten we. Waar in Maroubra een zwemshort of bikini inmiddels voldeed, was een wetsuit hier nog steeds wel op z’n plaats geweest. Totaal niet verwacht, zwom er ineens een penguin voor onze duikbrillen langs. Weer een absoluut hoogtepunt van die dag! Van locals kregen we te horen dat er inderdaad veel penguins in zuidelijk Australie zijn te vinden, maar dat het redelijk uniek is om ze al snorkelend onder water te zien zwemmen.
En eindelijk was het dan zover: onze eerste kangoeroe’s! Een off road track leidde ons naar een onbeschrijfelijk mooi baaitje, genaamd Pebbly Beach. Een baai, omringd door bomen, waar je ieder moment zou kunnen verwachten dat er een of andere grote dinosaurus vanuit de wildernis het strand op komt lopen. In werkelijkheid geen vleesetende T-Rex, maar grazende kangoeroe’s en vele kleurrijke vogels die ons vergezelden. Bang waren ze absoluut niet, de vogels gingen op je schouders zitten en de kangoeroe’s lieten zich gewoon aaien. Die avond zouden we nog verder rijden naar Broulee, waar de locals ons raar aankeken toen we het avondeten nog snel, voordat de duisternis viel, op het strand klaarmaakten.
De laatste dag in New South Wales zou ons nog door een heuvelachtig, groen landschap leiden. Een landschap dat we eigenlijk pas in Nieuw Zeeland hadden verwacht. De surfatlas bracht ons bij een baaitje, genaamd Mystery Bay, dat inderdaad iets mysterieus in zich had: een felle wind bracht golven van meerdere kanten het strand op, rotsformaties die je doen denken aan enge gezichten en bijna geen mensen om je heen. Het slechte weer droeg hier natuurlijk ook zijn steentje aan bij. Omdat de surf ook te wensen overliet, zijn we doorgereden naar Mallacoota. Een plaatsje dat eigenlijk net over de grens in Victoria gesitueerd is, maar dat we toch nog even snel in dit bericht willen beschrijven. Een plaatsje dat absoluut niet op de toeristische route ligt, maar dat ons twee prachtige dagen heeft bezorgd. Tijdens het surfen hadden we een leuk Australisch gezin in de zee ontmoet, die ons die avond voor het eten uitnodigden. Het gezin huurde een vakantiehuisje van twee echte natuurliefhebbers, die er alles voor over hadden om de plaatselijke wildlife van alle gemakken te voorzien. Terwijl wij van het geheel verzorgde diner aan het genieten waren, werden we rond 21.00 uur van tafel geroepen met de boodschap om snel naar buiten te komen. Eenmaal buiten werden we omgeven door ‘Possums’ en ‘Sugargliders’. Nog nooit gehoord van deze beesten, ging er net zo min een lichtje branden bij het zien van deze dieren. De Possum is een soort megamuis, van ongeveer 50 centimeter groot, die het liefst in de bomen of op de daken zijn eigen soort achterna zit. Door wat brood buiten te leggen, vonden ze even een rustmoment om hun buikje rond te eten. Intussen vlogen de Sugargliders, een soort vliegende eenkhoorn, van links en rechts tevens naar het eten toe om de jam die ernaast lag zo snel mogelijk naar binnen te werken. Gelukkig waren beide beesten niet bang van onze flitsers en hebben we super enthousiast van soms heel dichtbij prachtige foto’s kunnen maken.

Samenvattend vonden we het zuiden van NSW veel mooier dan dat we gedacht hadden. De golvende heuvels, de steile kliffen, de kleur van de zee en de enorme verscheidenheid aan wildlife heeft ons echt doen verbazen. Iedere avond hebben we gratis- en langs het strand overnacht, van publieke toiletten gebruik gemaakt, ons in de zee gewassen en in woonwijken, recht voor iemands deur, onbeveiligd Internet afgetapt. Verder is ons nog opgevallen dat hoe verder we Australie introkken:
- minder hoog blonde dames in mini jurkjes en hotpants, maar meer in comfortabele outdoor outfits
- minder zongebruinde, afgetrainde beachboys, maar stoere mannen met een 4WD en een boot achter de jeep.
- de dorpjes hebben een Country Amerikaanse sfeer
- en we zien steeds meer Aboriginals op straat.
Kortom, we hebben al veel gezien maar er staat ons nog meer te wachten. De komende twee weken gaan we rondcrossen op Tassie, Tasmanie. Daarna gaan we Leroy en Wiesje (broer van Nick en vriendin) ophalen van Melbourne Airport. Na ze 1,5 jaar niet gezien te hebben, kijken we daar wel heel erg naar uit!!