Noord India!!

Een cultuurshock!! Same, same, but different werd er in Nepal gezegd, maar India is toch echt wel even totaal is iets anders dan we ooit gezien en ervaren hebben. Het was alsof we in een totaal andere wereld stapten toen we te voet over de grens gingen. Het werd ons direct duidelijk dat dit het dichtstbevolkste land van de wereld moest zijn. Zoveel Indiers! Een menigte die samen een nieuwe mengelmoes van kleur, geur en smaak creëren. Met tegenstrijdige gevoelens hebben we een maand door het Noorden van India gereisd. Iedere stad bood weer een andere prachtige scene uit de Fata Morgana, maar niet alle scenes hebben we ook zo sprookjesachtig ervaren. Het zinnetje ‘ Oe, wat stinkt het hier!’ heb ik volgens Nick al meer dan 100x gezegd. Overal ligt afval, mensen doen hun behoeften voor je ogen op straat en spugen grote rode klodders paan (soort kauwgom) voor je voeten, het verkeer is totale chaos, de arme ‘heilige koeien’ overleven maar net in steden zonder enige vorm van vegetatie en een aantal Indiase zakenmensen geloven dat het oplichten van toeristen vast niet aan een minder goede karma bijdraagt. Desalnietemin is het Noorden van India een gebied dat in alle puurheid zichzelf is. Het is met geen andere cultuur te vergelijken en dat maakt het interessant, aantrekkelijk en leerzaam.

Varanasi

Vanuit Nepal India binnengekomen te zijn, werden we in het doorreisstadje Gorakhpur meteen verrast door de grote verschillen. De hygiene was ver te zoeken, de ratten en kakkerlakken liepen tussen je voeten tijdens het eten, massa’s mensen sliepen op straat en de treinen waren niet zo uitnodigend als in China. Even slikken en doorreizen naar Varanasi.
De stad die bekend staat om zijn Ganges, de heilige rivier in India. Van heinde en verre brengen Hindoe’s hun overleden familieleden naar deze rivier om ze aan de oevers te cremeren. De complete oever van de Ganges bestaat uit grote trappenreeksen, die ook wel ‘ghats’ genoemd worden. Twee van deze ghats worden gebruikt voor de crematies, de anderen zijn een soort hangplek voor zowel de locale bevolking als koeien en buffels. Tussen het drijvend afval en as van de overledenen, gebruiken de Indiers het heilige water van de Ganges om zichzelf en hun kleding te wassen. Vanuit een bootje was dit alles nog beter te zien. Het gevoel dat we op deze mysterieuze, mistige rivier kregen is niet in woorden te omschrijven, iets wat we in ieder geval nooit meer zullen vergeten.
Achter de ghats lag het stadje met zijn kleine straatjes, letterlijk volgepropt met winkeltjes, rickshaws, bedelaars, maar vooral stront! Of het nu van koeien, buffels, apen, honden of zelfs de mensen afkwam.. daar dachten we maar even niet over na. Zoals in de inleiding al vermeld: de eerste ‘Oeh, wat stinkt het hier’ zou zeker niet de laatste zijn. In deze straatjes verbaasden we ons over de toestand van de koeien en de apen. Sommige van deze respectievelijk ‘holy-‘ en ‘sacred animals’ poepten bloed en lagen halfdood langs de weg. Alleen de buffels, die in geenszins heilig of gezegend zijn, zagen er op en top uit. Raar, maar zo zouden we in India voor nog veel meer vragen komen te staan. Een ander opvallend gegeven was dat kleine kinderen zich hier als volwassen zakenlieden profileerden en de volwassen zakenlieden zich als kleine kinderen gedroegen. Met de bagpack op onze rug, op zoek naar een hotel, werden we vergezeld door twee of drie ‘helpende’ Indiers die natuurlijk uit waren op commissies. Gelukkig werden deze commissies bij ons hotel niet betaald en kon Nath tevens heerlijk genieten van een ochtendsessie Yoga!

Agra

Frankrijk heeft de Eifeltoren, de VS het Vrijheidsbeeld en India de Taj Mahal! Dit prachtige mausoleum, dat veel van een paleis weg heeft, omschrijft men ook wel als het meest extravagante monument ooit voor liefde gebouwd. Toen in 1631 de toenmalige keizer’s tweede vrouw Mumtaz Mahal overleed, liet hij uit liefdesverdriet de Taj Mahal bouwen. Dit kunstwerk, bestaande uit melkwit marmer en bloemen van duizenden ingelegde halfedelstenen, was niet het enige dat gefotografeerd werd. Het leek er bijna op alsof de Indiers meer geinteresseerd waren in ons Westerlingen. Na ongeveer een half uur geposeerd te hebben, zijn we ook zelf wat foto’s van onze celebrity momenten gaan schieten. Dit heeft uiteindelijk ook ons leuke kiekjes heeft opgeleverd . Het is prachtig om te zien dat de Indiase vrouw zich hier niet in jeans, maar in een rijk versierde Sari kleedt. Niet alleen de Taj Mahal trekt veel bezoekers in Agra, ook het Red Fort is zeker een bezoekje waard. Dit rode zandsteen fort was voor militaire doeleinden gebouwd, maar werd later getransformeerd tot paleis voor de keizer. Het meest gedenkwaardige moment van dit bezoek was het feit dat Nick 250 rupies voor zijn ticket moest betalen en ik als local maar 20! Met zweethandjes bracht ik de woorden “Eek ticket” (1 ticket) uit en ze trapten erin. Bij het afscheuren van de kaartjes echter begon de veel te sociale controleur Hindi tegen me te praten. Ai, daar wist ik me even niet uit te redden. Voor schut!! Maar hij liet me toch gaan. Haha. Ach ja, soms moet je creatief zijn om binnen het budget te blijven, bovendien konden we nu wel mooi 46 extra roti’s bestellen!

Delhi

De hoofdstad en afgeraden door vele reizigers. Maar de drukte, armoede en viezigheid hielden ons niet tegen om toch de trein naar deze metropool toe te pakken. Een stad die verdeeld is in een nieuw- en een oud gedeelte: je raad het al, New Delhi en Old Delhi. We merkten meteen al dat dit een stad van grote tegenstellingen was. Alles rondom de regeringsgebouwen zag er piccobello uit, een halve kilometer ervandaan was het echter weer ‘gewoon’ India, druk en vies. Het ene moment sta je met je beste engels tegen een vriendelijk welvarend Indiaas koppel te praten, terwijl het andere moment een ernstig zieke zwerver je met wat mompelgeluiden om wat geld vraagt. Het leven is keihard hier, ‘survival of the fittest’ mag je wel zeggen.
Een ding waar wij echter bang voor waren was de beruchte ‘Delhi Belly’! Vele reizigers die Delhi bezoeken krijgen namelijk last van maagkrampen. Voor ons een reden om op safe te spelen en van de gelegenheid gebruik te maken om een menu bij de Mac te bestellen. Dit is de grootste fout tot nu toe geweest: Een dag later, een uur lopen vanaf ons hotel, moest ik Nath vriendelijk verzoeken om weer mee terug te lopen naar de hotelkamer, zodat ik mijn ongelukje kon herstellen. Pff, dan voel je je even beroerd hoor!
Naast de Mac hebben we tevens India’s grootste moskee bezocht, de Jama Masjid. Een prachtig groot complex voor de moslims en moslima’s onder de Delhiers. Vanuit een toren konden we hier compleet Delhi overzien. Dit was even een ander beeld dan vanuit de toren in Shanghai, zoals je kunt begrijpen. Na dit bezoekje stond de Gandhi Smriti op het programma. Kippenvel krijg je, als je de laatste, in beton gegoten voetstappen van India’s nationale trots naar zijn overlijdensplek ziet gaan. De plek waar deze, voor velen inspirerende persoon op 30 januari 1948 werd doodgeschoten. Een naastgelegen museum leerde ons op boeiende wijze alles over Gandhi’s leven en zijn gedachtegang. Iets wat je absoluut niet moet missen in Delhi!

Jaipur

Onze eerste bestemming in de Royal Province Rajasthan wordt ook wel ‘Pink City’ genoemd. De gebouwen en paleizen in deze stad zijn namelijk roze. Jaipur staat bekend om de vele zilverhandelaren, forten en paleizen. Het is voor het overgrote deel Islamitisch en dat geeft een ander beeld dan de Hindoe plaatsen; minder gekleurde Sari’s en meer zwarte en witte gewaden. Persoonlijk hebben we Jaipur niet zo fijn ervaren. Mensen probeerden op slinkse wijze extra geld uit ons te krijgen en we hebben een ‘boob incident’ gehad. Nadat ik door een voorbijgaande fietser hardhandig in mijn boob werd geknepen, rende ik achter hem aan om hem een lesje te leren. Nick, die met een stel Taiwanesen aan het babbelen was, dacht hierdoor dat hij iets van ons gestolen had en rende er op zijn beurt ook achteraan. Nadat de Indier een kamikaze actie uitvoerde door de weg blindelings over te steken, werd hij uiteindelijk door een aantal Indiers aan de andere kant van de weg van zijn fiets getrokken en flink toegetakeld, aiii... Er werd Nick gevraagd of hij ook nog even iets wilde zeggen, maar de man had wel genoeg straf gehad en na een snel bedankje, zijn we er maar gauw vandoor gegaan. Achteraf hoorden we van andere reizigers dat ze hier ook vervelende dingen hadden meegemaakt. Toch leuk voor het verhaal.

Pushkar

Wat een opluchting was Pushkar! Niet alleen omdat we tijdens de busreis geen oog dicht hadden gedaan maar tevens omdat de sfeer in dit woestijndorpje ongekend relaxed was. Een dorpje dat eigenlijk bekend zou moeten staan door het meer dat omcirkeld wordt door vele ghats (weet je nog, trappenreeksen) en waarachter de huizen, restaurants en hotels gesitueerd zijn. Hadden wij nou de pech, dat er dit jaar schoonmaakwerkzaamheden uitgevoerd werden en we dus uitkeken op een grote zandvlakte. Nouja, pech. Al was het meer er nog wel, dan zouden we het waarschijnlijk nog bijna niet gezien hebben. Onze dagvulling bestond voornamelijk uit slapen, lezen en eten in een van de vele roof-top restaurants. Je zou het niet zeggen, maar tijdens dit ‘niks’ doen hebben we de grootste ontdekking tot nu toe gedaan: ‘Shalom-La-Malkha’! Oftewel, ‘Hello To The Queen’ in het Israelisch. Moet je voorstellen, een laag crunchy biscuit, daar bovenop hete bananen, een volle laag hete chocolade en een vanille ijsbolletje on top... pff, in een week heb ik daar een jaar fitnessen verpest! Nog erger, dit toetje verleidt ons, op het moment van schrijven, nog steeds op de menukaart.
Om even in te haken op de Israelische naam van het toetje: India zit vol met Israeliers die zojuist drie jaar dienst achter de rug hebben. Dit land is voor hun een betaalbaar vluchtoord om even alle strakke regels aan hun laars te lappen en alles te doen wat God verboden heeft! Aangezien zelfs de Babba’s, oude heilige mensen, zich hier met Bob Marley meten en knetter stoned roken, begrijpen wij deze keuze van de Israeliers. Samen met het feit dat er geen rickshaws rondreden en winkelpersoneel niet aan je armen trokken, kun je je vast inbeelden dat Pushkar totaal ‘laid back’ was!
Toch hebben nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om op de rug van een kameel een klein tochtje door de woestijn te maken. Daarbij werden we begeleid door twee aardige Indiers die ons uitnodigden voor een diner bij hun thuis. We belandden uiteindelijk met een complete familie in een slaapkamertje, kijkend naar Bollywood films. Leuk om zo hun meningen te horen over het kastesysteem, uithuwelijken, en dat soort, voor ons westerlingen, onbegrijpelijke onderwerpen!

Jaisalmer

Een van de mooiste plaatjes in de Lonely Planet, een goudgeel zandstenen fort, bracht ons hoge verwachtingen van deze stad midden in de woestijn van Rajasthan. Het meer op de foto uit de LP zag er echter wel ietsie anders uit. Doordat er al 4 jaar geen regen was gevallen in deze plaats, was het water er bijna geheel opgedroogd. Ondanks dat het uitzicht ongelofelijk mooi was, gaf ons hotel deze plaats een bittere nasmaak. Jaisalmer staat bekend om zijn Camel safari’s en ook wij waren hiervoor gekomen. We wisten alleen niet dat de manipulatieve hoteleigenaar berucht was om zijn belachelijk hoge prijzen voor dit avontuur. En dat hij zijn gasten, wij dus, zelfs opsluit in hun hotel om dwars te zitten. Hadden wij dat... Een vervelende ervaring. Dit gelukkig in tegenstelling tot de safari die uiteindelijk wel echt helemaal geweldig was! Samen met twee Engelsmannen en drie Fransen sjokten we samen met ons camelen en hun baasjes door een verlaten woestijn langs de grens van Pakistan. Aangekomen bij de uitgestrekte zachte zandduinen werd er een kampvuur voor ons gemaakt en een heerlijke Indiase maaltijd gekookt. Er was ons vooraf verteld dat we in tenten zouden slapen, maar we belandden uiteindelijk op een rijtje onder de sterren. Echt prachtig, maar ongelofelijk koud. Zo heet als het overdag was, zo ijskoud werd het ’s avonds. Gelukkig werd er bij zonsopkomt direct hete ‘chai’, Indiase thee met kaneel en buffelmelk, voor ons gemaakt. Op de terugweg waren onze liezen ons dankbaar dat we slechts 2 dagen hadden geboekt.

Udaipur

Na enkele vervelende ervaringen in Jaisalmer hadden we weer het geluk om in een Pushkar-achtig stadje aan te komen. Ook Udaipur staat bekend om een groot meer dat midden in het stadje gesitueerd is. Niet alleen in het midden-, maar tevens aan de rand van dit meer kun je twee prachtige paleizen aanschouwen. Zelfs de producers van James Bond 007 waren gefascineerd door deze omgeving en besloten een groot deel van de film ‘Octopussy’ hier op te nemen. Dit kregen we dan ook te weten. Bij elk hotel stond iedere dag weer hetzelfde bordje voor de deur: “Tonight!! James Bond – Octopussy movie on TV!!”
Zo sprookjesachtig als dat Nath het nog vond, leefde er in een van de grote paleizen nog een ‘echte’ Maharadja, koning. Volgens mij was het niet meer dan een burgermeester met een kast van een huis, maar toch..

Tot zover het Noorden. Verhalen over een haat-liefde verhouding met India kloppen tot dusver nog wel. Af en toe is het best ff afzien, maar dat maakt de leuke momenten nog mooier!! We zijn nu al een tijdje in het zuiden, waarbij Goa als eerste op ons lijstje stond. Een plaats waar we al heel lang naar uit keken: zon, zee en strand!!