Sri Lanka!!

Wie zich graag in de ongerepte natuur begeeft, met bewondering naar Animal Planet kijkt wanneer de meest bijzondere dieren worden gespot, droomt van witte Bounty stranden aan een turquoise zee, trek heeft in heerlijke spicy curries en zoete coconut honey roti’s, zijn/haar heupen wilt laten wiegen op een soort van Zuid-Amerikaanse muziek, van surfen, snorkelen en lachende mensen houdt, is aan het juiste adres in Sri Lanka! Wat een geweldig land!!

Kandy

Vanuit Colombo hebben we direct de trein naar Kandy gepakt, een plaats in het berggebied van het land. Als je in Nederland geen plekje in de trein kunt vinden en moet staan, is dat vervelend. Toen ons dat in Sri Lanka gebeurde, hebben we van de situatie gebruik gemaakt om net als de Singhalesen vanuit de ‘deuren’ uit de trein te gaan hangen. Wat een uitzicht! De trein raast recht door een prachtige jungle en bij de perrons staan vrolijke kinderen in hun witte schooluniformen te zwaaien en roepen. De trein in dit land is een attractie op zich. En er was nog iets dat deze treinreis bijzonder voor ons maakte. Iets wat jullie vast niet zullen begrijpen: voor het eerst in ongeveer 5 maanden zagen we hoe vele regendruppels het landschap een ander uiterlijk gaven. Eerlijk gezegd gaf de ‘regengeur’ die er vrij kwam, ons een echt thuisgevoel.
Na een nacht te hebben doorgebracht in ons eerste hostel in Sri Lanka, zijn we meteen op pad gegaan. Aangezien ik, Nick, al voor de derde keer in dit land was, wist ik inmiddels al een beetje de weg in dit stadje. Een prachtig meer, temidden alle wegen en gebouwen, was huis voor vele mooie vissen, kleine schildpadden en ongelofelijk grote veranen. De bomen daaromheen hielden prachtige vogels en vleermuizen (meer vliegende honden) schuil. Als natuurliefhebbers werd het ons deze eerste dag al meteen duidelijk dat Sri Lanka een van onze favoriete landen zou gaan worden. Een leuk momentje tijdens het spotten van al deze exotische dieren, was een fotoreportage van een pas getrouwd stel. De fotograaf EN cameraman vroegen ons vriendelijk doch dringend deel te nemen aan deze reportage. Zie de foto’s voor het prachtige resultaat ;).
Aangezien de bevolkingsdichtheid een stuk lager is dan in India, viel de chaos in het verkeer ons erg mee. Echter de hogere snelheden die hierdoor bereikt werden, maakten het alsnog gevaarlijk de weg over te steken. Vooral de buschauffeurs rijden als idioten!! Ach ja, het voordeel hiervan was dat we de tweede dag sneller dan ooit bij het Elephant Orphanage aankwamen. Een weeshuis voor olifanten waar ze in totale vrijheid leven en iedere dag tweemaal een tochtje naar de rivier maken om zichzelf eens lekker in het modderige water te soppen. Aangezien de entreeprijs het laatste jaar is verdubbeld, was het een beetje kostbaar maar kunnen we dit woord tevens gebruiken voor de herinnering die we eraan over hebben gehouden.

Sigiriya

In dit kleine plaatsje is in de prehistorie, door opeengestapeld magma, een giga rock onstaan die tot Unesco World Hertige site is benoemd. Mede doordat er geen tempels, maar prachtige natuurlijk onstane grotten en verborgen pikante fresco’s te bewonderen waren, moesten we dit even checken. De omgeving waarin Sigiriya Rock zich bevind is prachtig! Buiten de ruïne tuinen rondom- en bovenop de rots, leek de omgeving in zover als je kon kijken op de ‘Verboden Vallei’ van Platvoetje en zijn vriendjes (dino’s). De locale legende zegt dat er vroeger een koning woonde. Uit onderzoek blijkt dat het vroeger bewoond werd door Boeddhistische monniken.

Trincomalee, Uppuveli en Nilaveli

De eerder genoemde snelheid van de bussen wilde ditmaal niet helpen om ons sneller op onze volgende bestemming te krijgen. Een bestemming die ons aansprak door zijn oorlogsverleden. Tot 8 maanden geleden heeft er hier nog een verwoestende oorlog tussen Singhalesen en Tamils gewoed, die vele mensenlevens heeft geëist. Aan beide kanten zijn er discutabele besluiten genomen: de Tamil Tigers gebruikten in het Oosten en het Noorden van het land hun eigen bevolking als menselijk schild tegen de vijand, terwijl de Singhalesen op hun beurt, na herhaaldelijk verzoek van de rest van de wereld te stoppen, star door bleven gaan met het uitmoorden van niet alleen de kopstukken van de Tamil Tigers, maar tevens onschuldige burgers. Na vele jaren hebben de Singhalesen als ‘winnaar’ een punt achter de oorlog weten te zetten en is bijna het hele land toegankelijk voor ons als toeristen. Echter brengen de vele checkpoints onderweg wat vertraging in het programma. Na het bereiken van Trincomalee, zijn we verder gereisd naar het naastgelegen Uppuveli. Het toerisme in het Oostelijke- en Noordelijke deel van het land is nog ver te zoeken en dus hadden we een kamer vol ongedierte, maar op een prachtige locatie voor een schappelijke prijs. Het kilometersbrede strand was voor ons alleen en iedere ochtend konden we ons zelfgemaakte ontbijtje op een idyllisch plekje onder de palmbomen in alle rust opeten. Slechts wat kraaien en eekhoorns boden ons gezelschap.. uniek! Op een brommertje zonder remmen verkenden we het stadje Trincomalee en het andere stranddorpje Nilaveli. In tegenstelling tot wat we hadden gelezen in de Lonely Planet, waren beide plaatsen vol in ontwikkeling en deden mensen hun best hun winkeltje weer te promoten. Iedereen die we op ons brommertje tegenkwamen zwaaide vriendelijk en hielp ons graag de weg te wijzen. Een ander warm gebaar kregen we, toen we met een lekke band in de brandende hitte ons brommertje richting garage probeerde te tillen. Onder het mom van ‘elkaar helpen om samen verder te komen’ kregen we een gratis lift van een vriendelijke man naar verschillende garages, net zolang totdat we een juiste garage hadden gevonden. Voor 65 eurocent konden we driekwartier later weer verder rijden en hadden we een lesje Tamil gekregen. Tevens kwamen we erachter dat de Tamils, ondanks het vredig samenleven, door de Singhalese regering als tweederangsburger worden beschouwd en onthouden worden van sommige belangrijke burgersrechten. Onderweg kwamen we nog wat door de oorlog ‘getekende’ koeien tegen wat ons echt even wat kippenvel gaf, heel dreigend om te zien. Een leuke en heerlijke afsluiter van iedere dag, was een locaal etenstentje waarbij de eigenaar je vantevoren vertelde wat er ’s avonds geserveerd werd en je vervolgens zelf kon kiezen om tussen 17:30 uur en 19:30 uur op te komen dagen voor het eten.

Arugam Bay

Een van de beste surfspots ter wereld en dus iets te gevaarlijk voor ons beginnelingen, haha. Daarbij begint het seizoen pas in April, maar konden we daarom wel genieten van vergestrekte zandstranden waar het de zee geen moeite leek te kosten om onze voetstappen, de afdrukken van vrolijk gekleurde vissersbootjes en de sporen van zeeslangen met één golf uit te wissen. Heel mooi! En spannend voor WNF ranger Nick. Heel stoer wilde hij voor de foto een ‘dode’ slang oppakken. Nadat hij merkte dat ze bijna allemaal nog in leven waren, heeft hij ze met kriebels en kippenvel dapper weer de zee in geworpen. Vanuit het strand hebben we met een Argentijns stel de ‘Crocodile Rock’ beklommen. Ondanks dat het een toeristische naam heeft, was de klim moeilijker dan het leek. Het uitzicht op aan de ene kant een groene lagoon, waar wilde krokodillen en olifanten verkoeling zoeken, en aan de andere kant een blauwe zee met regenboog, was de zweethandjes meer dan waard. De landschappen in Sri Lanka zijn echt adembenemend. En het eten trouwens ‘gruwelijk’ lekker! Van de weinige etenstentjes die er offseason open waren, kon je er bij één heerlijke roti’s met allerlei soorten zoete, zure of zoute lekkernijen bestellen. Daarnaast was er hier brood in overschot en waren de curries nog beter dan in India. Iets waar we in deze plaats tevens letterlijk warm voor liepen, was onze kamer in ‘Beachhut’. Dit guesthouse, waar bijna alle toeristen die in Arugam Bay aanwezig waren gezellig samen leken te verblijven, had WARM water!! Sinds 3 maanden hadden we dit al niet meer meegemaakt en we hebben er dan ook flink van genoten. Grappig hoe je de in Nederland vanzelfsprekende dingen enorm gaat waarderen.

Yala National Park

Samen met twee Nederlandse meiden, zijn we vanaf Arugam Bay naar dit adembenemende National Park afgereisd. Het was trouwens echt weer eens fijn om lekker nuchtere gesprekken in eigen taal te voeren haha. Iedere rupee die we voor de huur van de jeep, de chauffeur en de entree van het park hebben betaald was het meer dan dubbel waard! We weten niet precies hoe Afrika eruit ziet, maar na verhalen en foto’s die we ervan hebben gezien, leek dit park er verdacht dicht bij te komen! Alle dieren die jij je in de komende vijf minuten kunt bedenken hebben wij daar kunnen spotten. Misschien een beetje overdreven, maar zoveel krokodillen, veranen, buffels, rare vogelsoorten, bevers, herten, hyena’s, zwijnen en ander vergeten gedierte hebben we nog nooit gezien. De absolute hoogtepunten waren de twee luipaarden die even tevoorschijn kwamen. Eentje daarvan zat bij een klein watertje te drinken, waarin vele mooie witte vogels, een ooievaar en een pelikaan dreven en waar een krokodil, zo groot dat als hij het watertje zou verlaten de omvang zou halveren, lag te badderen. Een mazzeltje, aangezien wilde luipaarden bekend staan om hun schuwe karakter en zich maar weinig laten zien!
Ook buiten het park bleven we gegarandeerd van wildlife. Een van de gevaren, maar tevens bijzonderheden van Sri Lanka ligt overal te loeren in de bosjes. Na samen romantisch een kokosnootlunch aan de waterkant van een prachtig meer te hebben genuttigd, kwamen we erachter dat het daar vol zat met krokodillen.

Mirissa

Het plaatsje waar de term ‘bountrystrand’ vandaan moet komen, althans naar onze mening. Wat een paradijs! Een trip naar de Malediven was te kostbaar voor onze reis, maar de gehele voorstelling die we ervan hebben, leek zich in Mirissa aan ons te tonen. Dit strand deed ons, door de deels Westerse bewoners en relaxte sfeer, een beetje aan Goa denken. Doordat de kust meerdere kronkels had, kon iedereen zijn eigen Bounty ‘baaitje’ inclusief natuurlijke groene beschutting vinden. Tijdens het snorkelen kwam Nick voor het eerst enthousiast de zee uit gerend. Hij had een tijdje met een flinke zeeschildpad mee mogen zwemmen. Te gek! Een van de redenen dat we naar Mirissa waren gekomen, was de Blauwe Vinvis die daar voor komt. In een bootje dat slechts 1/10 van de grootste vis ter wereld was, zijn we ze vroeg in de ochtend samen met 2 Singhalese vissers gaan spotten. Doordat de heren geen Engels spraken, was het soms even gokken wat ze ver in de verte zagen zwemmen. De eerste keer hebben we slechts een paar vliegende vissen naast ons bootje zien zweven, maar we hadden een deal dat we nog een keer mochten gaan als we niets zagen. De tweede keer zagen we een reusachtige vin, maar was het arme dier, ondanks dat het misschien wel 10 keer zo groot was als ons, een beetje bang en vertrok. We hebben de tweede keer wel mega veel vrolijke dofijnen gezien.

Unuwatuna

Wat Mirissa nu is, had Unuwatuna 15 jaar geleden moeten zijn. De huidige stand van zaken is dat het er overspoeld is van oudere Duitsers, de menukaarten bij overmaat van ramp hierop aangepast zijn (zowel qua taal als qua prijs) en dat alle winkeltjes en restaurants rond 20:00 uur sluiten. Niet echt denderend dus. De zee maakte daar echter heel veel goeds. Zo blauw hadden we het water nog nooit gezien en vanaf de kant konden we de zeeschildpadden als letterlijke rotsen door de branding zien gaan. Ondanks dat deze zee voor de locals veel bezoekers en geld in het laatje brengt, heeft hun grote vriend in de ochtend van 26 december 2004 flinke schade toegebracht en vele mensenlevens mee terug de zee in genomen. Zonder zichzelf zielig te laten lijken, hebben de locals ons enkele aandoenlijke verhalen verteld over wat er toen is gebeurd.
Omdat er in het dorpje zelf niet erg veel te beleven was, hebben we een scootertje gehuurd en zijn we naar het surfplaatsje Weligama gereden. Wat hebben we heerlijk genoten op onze strandstoeltje. Wat brood en beleg erbij, af en toe wat lekkere hapjes en om de beurt met het surfplankje de zee in!

Hikkaduwa

Dat Hikkaduwa veel was veranderd met 10 jaar geleden toen Nick er was, werd ons direct duidelijk. Stond er eerst slechts een enkel hotel en restaurantje, was het er nu helemaal volgebouwd met luxe, hippe strandtenten. Er heerste een heuse surfers vibe. Onze kamer lag pal aan zee, voor het ‘mainpoint’ van waaruit de vergevorden surfers van zonsopkomst tot zonsondergang genoten van giga golven onstaan door het onderliggende rif. Zo vet om te zien, maar wij moesten het nog even doen met het nabij gelegen ‘beginnersstrand’. Dat onze kamer bij Funky de Bar ons slechts 4 euro per nacht kostte, bracht ons in argwaan. Wat was het addertje onder het gras? .. De locatie!! Nouja addertje, we zaten met onze kamer midden in de bar van één van de drie populairste uitgaansgelegenheden. We zijn uiteindelijk toch nog 6 dagen gebleven en hebben na de afgelopen 3 weken rust van de gelegenheid gebruik gemaakt om lekker mee te feesten!
Op het koraalstrand waar we vanuit onze kamer zo naartoe konden hupsen, kon je wilde reuzenschildpadden van ongeveer een meter omtrek je eigen geplukte zeewier voorschotelen. In het begin zagen we er twee, maar na een beetje rondgesnorkeld te hebben, ontdekten we er nog meer. Wat een geweldig mooie, lieve dieren! Iedere dag weer kwamen ze uit zichzelf naar het ondiepe water om vertroeteld te worden door verwonderde schildpadliefhebbers. Van de grootste schildpadden in Hikkaduwa, hebben we in Kosgoda de allerkleinste mogen aanschouwen. Daar hebben we baby schildpadjes op weg naar hun eerste stralen daglicht door het zand mogen zien ploeteren. Heel bijzonder. We hebben ze vanuit het zand meteen in het water gelegd. Zo schattig!

Negombo

De beste afsluiter die we hadden kunnen wensen voor een land, kregen we in Negombo en werd ons geboden door Siep en Marjan, vrienden van de ouders van Nick. Samen zijn we naar hun megaplantages gaan kijken en kregen we ’s avonds een smakelijk Hollands menu geserveerd. Na de tweede heerlijke warme douche in dit land, werden we voor de deur van het vliegveld afgezet om vervolgens het eiland te verlaten richting Bangkok, Thailand.

Zoals je zelf al kunt lezen, was Sri Lanka voor ons een droombestemming. Van het meest heerlijke eten tot de alleraardigste en hartverwarmende mensen. Alhoewel we hier na een maand een beetje moe van werden, aangezien we twee derde van de dag bezig waren met het beantwoorden van vragen zoals: “What’s your profession?”, “How old are you?”, “Are you two married?”, enzovoort. Eigenlijk onterecht dat we dit nog vermelden, want de achterliggende intentie van de mensen en de gekste, maar mooiste dingen die we hebben gezien, laten dit totaal vergeten.