Noord Thailand!!

Super dat jullie ons nog steeds volgen! Het is echt top om jullie leuke reacties elke keer weer te lezen. Voor Zuid-Oost Azie hebben we veel tips gekregen. Een aantal plaatjes en verhalen zullen soms dan ook vast erg bekend voorkomen. Om onze reis weer eens over land voort te zetten, zijn we eerst Noord-Thailand onveilig gaan maken om daarna de grens naar Loas over te kunnen steken. Het Noorden van Thailand is iets minder party en iets meer cultuur dan het Zuiden. Al moeten we zeggen dat in onze beleving, op onze geweldige Oranje Koninginnedag in Amsterdam na, geen enkele nationale feestdag(en) zo groots wordt gevierd als Songkran, Aziatische Nieuw Jaar in Chiangmai!!

Bangkok

Niet alleen een grote wereldstad, maar tevens een belangrijke transport-hub voor vele reizigers… zoals ons dus. 2 weken hebben wij in deze stad rond gebanjerd en we hebben ons geen moment verveeld! Alles was in deze 14 dagen aanwezig en mogelijk. Laten we bij het begin beginnen.
Wat een gek gevoel om na ongeveer 5 maanden weer eens op een snelweg en harder dan 80 km/u te rijden. Vanuit Sri Lanka arriveerden we op het vliegveld en werden we door een mooie roze taxi naar het centrum gereden. Voordat we Myanmar in gingen hadden we namelijk al een weekje in Bangkok vertoefd omdat we hier het visum voor dit land moesten regelen. Dit was een week waarin we ons budget even mochten vergeten, omdat we simpelweg weer kort wilden genieten van alle luxe om ons heen. Khao San Road, het beruchte backpackers gedeelte van de stad, boodt gelukkig nog kamers en voedsel tegen een betaalbare prijs, maar zodra je richting Siam Square liep, het winkelcentrum, keek je vanuit de (voor ons dure) MacDonalds recht in de vitrine van D&G, Gucci en Marc Jacobs. Na de eindeloze kashmir- en zijdeproducten in de vorige landen, voor ons de perfecte gelegenheid om weer eens op de hoogte te zijn van de nieuwste Westerse fashiontrends. Ons sporthart begon ook wat sneller te slaan toen we in het Lumpini Park vele mensen zagen hardlopen en outdoor fitnessen. Snel naar onze kamer, spullen pakken en sporten… met flinke spierpijnen als gevolg.
De tweede week, ná Myanmar dus, zijn we meer in Khao San Road blijven hangen. Vele heerlijke eetstandjes, 7-eleven’s (supermarkt) op iedere hoek van de straat, kledingrekken vol met reizigerskleding, café’s, restaurants en kroegen, maar bovenal massages, tailors en TukTuks! Het t-shirt van een voorbijlopende jongen beschreef kernachtig de gedachte van iedere bezoeker op Khao San Road: NO! I don’t want no f*cking MASSAGE, TAILORMADE SUITS or TUKTUK! Op een wat minder opdringerige manier lieten we ons een avond verleiden om eens enkele ‘Buckets’ te bestellen, gewoon ouderwets zuipen! Niet alleen deze emmers vol met sterke drank, maar tevens de stroom- en wateruitval in ons hostel van de volgende ochtend, hebben ons beide letterlijk uit ons bed laten drijven. Gelukkig hebben we onze verloren vitamines die dag weer snel bij kunnen vullen door middel van de lekkerste fruitshakes ter wereld!
Een ander spectaculaire attractie, goed voor iedere cultuurliefhebber, was de PingPong show. We hadden al wat duistere verhalen in de wandelgangen opgevangen, maar dit… dit hadden we niet verwacht. De TukTuk bracht ons naar een afgelegen straatje, alwaar we door een man een oud gebouw in werden geleid. Het duurde vanaf hier niet lang of we zaten ‘front-row’ in een soort van duistere, knusse discotheek/bar. In de minuten die daarna volgden hebben we met onze mond open gezeten en tegelijkertijd keihard gelachen: we zaten gewoon in een ordinaire sexclub! De ene na de andere vrouw kwam het podium op, begon wat versuft te dansen, stopte dan ineens om vervolgens allerlei leuke-, handige- en eetbare voorwerpen uit haar vagina te halen…. Voila!! Het begon nog ‘onschuldig’ met een banaan, maar de hardcore werd al snel ingezet, wat resulteerde in een bijna letterlijke bloedstollende show waarin we scheermesjes tevoorschijn zagen komen. De afsluiter was een staaltje professionele acrobatiek, waarbij een stelletje op iedere te bedenken positie de liefde bedreef… zullen we maar zeggen.
Om onder het kopje ‘geweld’ door te blijven gaan, zijn we gelukkig wél ontsnapt aan de acties van de Red Shirts. Een maand lang hadden deze opstandelingen Bangkok al bezet en openbaar vervoer in het centrum onmogelijk gemaakt. Er was nog niets aan de hand, een menigte mensen in rode t-shirts groette ons vriendelijk als we door hun protestacties heen liepen. Echter merkten we, net voordat we onze bus richting Chiangmai wilden pakken, dat de sfeer grimmiger werd en meerdere mensen met stokken de straat op liepen. Een cirkelende helicopter werd luid nagejoeld en een oud vrouwtje wuifde naar ons dat we maar weg moesten gaan. 5 minuten later, zagen we op een tv’tje in ons hostel dat er hevige rellen waren uitgebroken en wij de dans zojuist ontsprongen waren.

Chiangmai

Dat je met Songkran, Aziatisch Nieuwjaar, in Chiangmai moet zijn, kunnen we hierbij volledig beamen! Officieel begint het op 13 april en duurt het 3 dagen, maar niet hier… De eerste dag dat we aankwamen hebben we ons direct bewapend tegen het ‘geweld’ dat hier tijdens de voorbereidingen al op je af komt. Hoe? Met 2 Ghostbuster outfits en 1 Supersoacer! Waar tegen? Water! Heel veel water!! Oke, het klinkt minder gevaarlijk dan vuurwerk, maar als je een dag vóór de festiviteiten nog een scootertochtje wilt maken en onderweg, ongeacht waar je rijdt: snelweg of slingerend bergpad, volle emmers water en tuinslangen in je gezicht krijgt, moet je toch echt wel even heel geconcentreerd blijven. Samen met Marieke, een super gezellige Limburgse die we in de luxe nachtbus vol met toeristen richting Chiangmai hadden ontmoet, hebben we het Tiger Kingdom bezocht om met big ‘cats’ en baby ‘cats’ te knuffelen en heerlijk gepicknicked bij een waterval. Nick heeft ook nog een Snakefarm bezocht, terwijl Marieke Natje heeft leren scooteren. Super vet!
En toen brak de 13e aan… Druppend aan het ontbijt en kleddernat tot de zon onder ging. Wat een festijn!! Het begon met een parade waarin Boeddha’s door de stad werden gedragen. De Thaise bevolking had emmertjes met heilig water om zowel de Boeddha’s als de ‘gelukkigen’ die ze droegen te zegenen. Daarna was het tijd om ook zelf in actie te komen. Wij hadden ons aan de kant van de weg gesetteld waar er ijswater geschept kon worden. Haha, je had de reacties moeten zien. Hierdoor werden we echter wel aangevallen met water vanuit de rivier en soms zelfs vanuit de goten van de straat. Jak! De sfeer was echt top! De hele dag door werd er heerlijke Hiphop muziek gedraaid en stonden mensen op straat te dansen. We zijn nog nooit zo lang achter elkaar kletsnat geweest. Helaas was het onmogelijk hier foto’s van te maken, aangezien onze camera niet waterproof is.
Na een frisse douche, nog meer water, konden we iedere avond nog lekker genieten van de avondmarkt en de overheerlijke hapjes, zoals porties pathai, pannekoekjes met rozijnen en sushi. Iets wat ons trouwens net zo verraste als de onverwachtse waterstralen, was dat er iedere dag om 18.00 uur het Thaise volkslied uit de speakers spant, waarop iedereen de boel de boel laat, gaat staan en in stilte wacht tot het einde. Heel bijzonder, maar het Koningspaar staat hier dan ook hoog in vaandel. Na vier dagen was het welletjes en hebben we de bus naar Pai gepakt. Niet dat we daar trouwens veilig in waren, want het water kwam gewoon door de kieren van de ramen en deuren gesijpeld.

Pai

Een bochtige-, bergachtige weg bracht ons naar een super relaxed dorpje dat populair is onder de backpackers, Pai. Overal café’tjes en restaurantjes omgeven door prachtige bergen en riviertjes. Iedere avond was er wel weer een live optreden, vaak door dezelfde mensen, maar toch… Een Nederlandse zangeres met een uit een ander Westers land afkomstige gitarist, hebben onze gesprekken enkele avonden stil gelegd en ons doen verbazen over de prachtige muzikaliteit die door slechts een gitaartje en een stem gevormd kan worden. Met nog wat andere reizigers en een drankje in de hand hebben we ons de avonden dus prima vermaakt. Overdag hadden we met een groepje gezellige Nederlandse Zuiderlingen wat mooie roze scootertjes gehuurd en zijn we erop uit getrokken, de bergen in. Ook moet ik even van Nathje vermelden, dat zij deze dagen geheel zelf heeft gereden op een soms toch wat moeilijk parcour! Ik geef haar gelijk, ze deed het top. Zigzaggend en met hoge snelheid gingen we de bergen op en af en zagen we het ene na het andere mooie uitzicht. De hoogtepunten waren de hotsprings en de Canyon. De hotsprings waren dit keer ECHT hot. Het was kokend water en je kon je vingers er absoluut niet in steken. Aan wat kapotte eierschillen langs de kant van het water te zien, kon je daar dus rustig je eten klaar maken. De Canyon was een soort van kleine versie van de Amerikaanse Grand Canyon. Waarschijnlijk dat het woordje ‘Grand’ daardoor weg is gelaten ;). Een landschap vol hoge bergen en diepe geulen hebben ons wat mooie kiekjes opgeleverd.
Onze laatste dag in Pai hebben we voor het grovere werk gekozen en zijn we een dagtrip met de motor naar het 100 km verderop liggende stadje Mae Hong Son gaan doen. Alsof het nog niet heet genoeg was, werden we onderweg af en toe verrast door een waar rookgordijn. Om de aarde vruchtbaarder te maken, in voorbereiding voor het regenseizoen, verbrandt men de bomen door er simpelweg de fik in te steken. Dit had grote rookontwikkeling op de wegen tot gevolg.

Nong Khai

Onze laatste Noorderlijke bestemming lag in het Oosten. Er zijn twee redenen dat backpackers dit stadje aandoen: de grensovergang naar de hoofdstad van Loas en een Sculpturenpark met Dali-achtige religieuze Hindu en Boeddhistische beelden. Wij kwamen voor het tweede en het koffiehuisje met de naam N&N, want ondanks dat het verleidelijk was om de rivier waarop we uitkeken over te steken, wilden wij graag de grens van Loas bij Ubon Rathatani over gaan.

En daar zijn we nu dan in Loas. Terugkiijkend op Noord-Thailand hebben we een super leuke tijd gehad. Het lekkere Westerse Bangkok, als kleine kinderen watergevechten gehouden in Chiangmai, vrijheid op de scooters en motor door het berglandschap en een maf sculpturenpark als afsluiter. Veel mensen vragen ons wat het leukste of mooiste is dat we tot nu toe hebben gezien, maar ondanks dat we natuurlijk wel onze voorkeuren hebben, heeft ieder land zeker zijn eigen charme. Het lijkt ook wel alsof we een land nog meer weten te waarderen als we erop terugkijken.